فصاحت به معنی خوب سخن گفتن، مجاز، کنایه، لطایف و مثالها را به کاربردن است، و بلاغت سخن خوب گفتن، بجا سخن گفتن، از طول کلام بی فایده پرهیز داشتن است. فصاحت و بلاغت امیرالمؤمنین، مورد اقرار همه است، طوری که درباره نهج البلاغه گفته شده:

دون کلام الخالق و فوق کلام المخلوق.

«پایین تر از کلام خالق و بالاتر از کلام مخلوق است.»

امام سجاد، صحیفه کامله سجادیه را به جهان عرضه داشت. صحیفه ای که چون آن نیامده و نخواهد آمد.صحیفه ای که در ضمن دعا، معارف اسلام، سیاست اسلام، اخلاق اسلام، اجتماعیات اسلام، حقانیت شیعه، حقانیت اهل بیت، انتقاد از ظلم و ظالم، سفارش به حق و حقیقت، و بالاخره یک دوره معارف اسلامی را آموزش می دهد. صحیفه ای که محققین، اسم آن را اخت القرآن (1) ، انجیل اهل بیت، زبور آل محمد نهاده اند. صحیفه ای که ابلهی با فصاحت ادعا کرد که می تواند چون آن را بیاورد. چون قلم به دست گرفت و نتوانست، دق کرد و مرد. (2)

پی نوشت ها:

1. محدث نوری (ره) در مستدرک الوسائل.

2. مناقب ابن شهر آشوب ج 4 ص .137