شيخ صدوق از على بن ابى طالب عليه السّلام روايت كرده:
از رسول خدا سؤال شد: بتول يعنى چه اى رسول خدا؟

همانا از تو شنيده ‏ايم كه گفته‏ اى مريم و فاطمه هر دو بتول هستند.

پيامبر فرمود: بتول آن زنى را گويند كه حيض نمي شود ،زيرا حيض براى دختران انبيا ناپسند است.
اين روايت در مصباح الانوار نيز آمده است.

بيان: «البتل» به معنى قطع است ؛

يعنى فاطمه به دليل عدم مشاهده حيض با زنان زمان خود متفاوت است.

و در «النهاية» آمده است:

زنى را بتول مي گويند كه

از مردان منقطع گرديده ، شهوتى نسبت به آنان نداشته باشند،

و مريم و فاطمه را از آن جهت بتول گفته‏ اند كه:

از جهت فضل و دين و حسب غير از زنان زمان خود بودند،

و گفته شده آنها را بتول گفته‏ اند به دليل اينكه:

ايشان از دنيا قطع علاقه نموده و متوجه خداوند تعالى گرديده ‏اند.

ابن شهر آشوب به نقل از ابو صالح مؤذّن در اربعين آورده است: از رسول خدا سؤال شد كه معنى بتول چيست؟

فرمود: بتول يعنى كسى كه خون نمي بيند و حيض نمي شود

؛زيرا حيض براى دختران انبيا ناپسند است.

و ابن شهر آشوب از ابو صالح مؤذن روايت كرده:
رسول خدا به عايشه گفت:

اى حميرا! فاطمه مانند ساير زنان نمي باشد

و مانند آنها دچار حيض نمي شود.

ابن شهر آشوب از امام صادق عليه السّلام روايت نموده كه فرمود:

خداوند تعالى تا زمانى كه حضرت فاطمه در قيد حيات بود

زنان ديگر را بر على عليه السّلام حرام نمود،

زيرا كه وى هرگز مبتلا به حيض نمي شد.

ابو عبيد هروى در غريبين گويد:

حضرت مريم را از آن جهت بتول ناميدند كه به مردان تمايلى نداشت

و فاطمه را به آن سبب بتول گفتند كه مثل و نظير نداشت.

زندگانى حضرت زهرا عليها السلام(روحانى)، ص: 153-156
نرم افزارجامع الاحاديث شيعه