قُرِنَتِ‏ الْهَيْبَةُ بِالْخَيْبَةِ

وَ الْحَيَاءُ بِالْحِرْمَانِ وَ

الْفُرْصَةُ تَمُرُّ مَرَّ السَّحَابِ

فَانْتَهِزُوا فُرَصَ الْخَيْرِ.

ترس وهراس ،همراه نومیدی است

وشرمندگی با محرومیت ،

وفرصت ها مانند ابر در گذر است

وفرصت های خیر را غنیمت بشمارید.

مشاهده شده در نهج البلاغه /ترجمه محمم تقی جعفری /ص1038