غزل در ولادت با سعادت امام محمد باقر(ع)
باز از گلزار طه عطر یاسین می رسد پیکی از باد صبا با نافه ی چین می رسد
بر مشام جان شمیم جان فزای روح بخش از طریق خانه ی عقل نخستین می رسد
گوئیا روح القدس بر مرده ها جان می دهد نوگلی از بوستان آل یاسین می رسد
نور چشم شیعیان در اول ماه رجب باقر علم نبی احیاءگر دین می رسد
طاهر و طیب به لب دارد ثنای کردگار از زمین تا آسمانش حمد و تحسین می رسد
پر زده بر آستان حضرتش خیل ملک پور زین العابدین با فرّ و تمکین می رسد
مرشد موسی و عیسی و خلیل اله و نوح رهنما و وارث علم نبیین می رسد
همت او بارور بنموده نخل علم را نور وجه الله اَندر طور سینین می رسد
می شکافد علم را چون حبه ای کز زیر خاک شاخ و بَرّ بیرون نموده شهد و شیرین می
رسد
رشته ی مهرش رها منما رهائی تا ابد لطف او عام است بر درویش و مسکین می رسد
(اثرطبع استادحاج علی محمدرهائی شهرضائی)