یادمه اولین باری که تونستم آب بخورم و خودم این کار را کردم، بعد از نوشیدن آب مادرم بهم یه جمله ی زیبایی را یاد داد… بگو یا حسین… سلام بر حسین …

یكی از آداب دوست داشتنی سبک زندگی حسینی یاد كردن از عطش حضرت حسین سیدالشهداء (علیه السلام) ، هنگام نوشیدن آب گواراست.
تصویر زیبایی است؛ جوانی را می بینی كه مشغول یكی از امور گوناگون زندگی است؛ تحصیل یا ورزش و یا تفریح و سرگرمی و… تشنه اش شده آب می نوشد! انگار همه چیز از شتاب می افتد، همه چیز رنگ می بازد و او آرام و با احساس و عاطفه می گوید: “سلام بر حسین” و “به فدای لب عطشان حسین” و یا لعن می كند: “لعنَ اللهُ قاتلَ الحسین”
این كه تاثیر این رفتار در ملكوتِ او و اطرافش و حتی نسلش دقیقاً به چه میزان و مقدار است، از عهده عقل و دانش ما بر نمی آید اما مسلم است كه بركتی شگرف، دنیا و آخرت او را تحت تأثیر قرار می دهد.
بنده ای نیست كه آب بنوشد و حسین علیه السلام را یاد نموده و قاتلش را لعنت كند مگر اینكه خدا صد هزار حسنه برایش می نویسد و صد هزار گناه از سیئات او را پاک می كند و او را صد هزار درجه معنوی بالا می برد و با این عمل گویی او صد هزار برده را آزاد كرده و خدای متعال روز قیامت او را با دلی شاد و آرام محشور می كند

این را از ثواب تک تک رفتارهای پر خیر و بركت او در این حال می شود حدس زد؛ اعم از ادب به امام حسین علیه السلام، یاد آوری عطش و مظلومیت او، فرزندان و یارانش اما فقط حدس! چون خدای سبحان در مورد امام حسین علیه السلام سنگ تمام می گذارد و حد لطف و عنایت خدا به دوست دار حسین علیه السلام از عقول امثال من خارج است اما برای تقریب به ذهن روایتی معتبر از كتاب شریف “كامل الزیارات” ابن قولویه قمی، در باب ثواب یاد كردن از عطش امام حسین علیه السلام هنگام نوشیدن آب و لعن كردن قاتلانش تقدیم می كنیم: به این امید كه این رفتار حسنه را بیش از گذشته اِظهار و ترویج كنیم و ادب و عرضِ ارادتمان را به سیدالشهداء علیه السلام بیشتر و بیشتر كنیم.

داود رقّی می گوید: من محضر امام صادق علیه السلام مشرف بودم. حضرت آب طلب كردند و همین كه آب را نوشیدند؛ دیدم امام منقلب شد و حالت گریه پیدا كرد و دو چشم مباركش پر از اشک شد.
سپس به من فرمودند: ای داود خدا لعنت كند قاتل حسین را.

بنده ای نیست كه آب بنوشد و حسین علیه السلام را یاد نموده و قاتلش را لعنت كند مگر اینكه خدا صد هزار حسنه برایش می نویسد و صد هزار گناه از سیئات او را پاک می كند و او را صد هزار درجه معنوی بالا می برد و با این عمل گویی او صد هزار برده را آزاد كرده و خدای متعال روز قیامت او را با دلی شاد و آرام محشور می كند.(کافی ج۶ ص۳۹۱)

و این وصیت امام حسین (علیه السلام) به شیعیان در همه تاریخ است که فرمودند: «ای شیعیان من هرگاه آب خوش گوار نوشیدید از لب تشنه ‌ی من یاد کنید و هرگاه درباره ‌ی غریب و شهیدی سخنی شنیدید؛ به یاد غربت و شهادت من گریه کنید.
من نبیره‌ی پیامبری هستم که بدون گناه مرا کشتند و بعد از کشتن از روی عمد بدنم را پایمال سم ستوران قرار دادند و کوبیدند.
ای کاش درروز عاشورا همه بودید و می‌دیدید که چگونه برای کودکم از دشمن آب گرفتم، کودکم را به جای آب، با خون تیر ظلم سیراب کرد.» (امالی صدوق ص ۱۲۲)

بنابر این سعی کنیم این عمل را از کودکی چون اهالی قدیم به کودکانمان یاد دهیم تا بچه هایمان از کودکان با یاد امام حسین علیه السلام سیراب شوند.