یک شلوار سفید دوست داشتنی داشتم که یک روز ابری پوشیدمش و موقع بازگشت به خانه باران گرفت… گلی

شد، و من بی خیال پی اش را نگرفتم به هوای اینکه هر وقت بشویم پاک می شود، ولی نشد… بعدها هر چه

شستمش پاک نشد؛ حتی یکبار به خشکشویی دادم که بشویند ولی فایده نداشت! آقایی که توی

خشکشوییکار میکرد گفت: “این لباس چرک مرده شده!” گفت: “بعضی لکه ها دیر که شود، می میرند؛ باید تا

زنده اند پاک شوند!” چرک مُرده شد… و حسرت دوباره پوشیدنش را به دلم گذاشت! بعید نیست اگر بگویم دل

آدم هم کمندارد از لباس سفید! وقتی لکه شد اگر پی اش را نگیری، می شود چرک… به قول صاحب

خشکشویی “لکه را تا تازه است، تا زنده است، باید شست و پاک کرد…"!  

مواظب دلهای خودمون و دلهای همدیگر باشیم ……

که دیر نشود !
.

احمد شاملو