حمیری از حضرت باقر علیه السّلام روایت کرده است که: حضرت رسالت صلّی الله علیه و آله و سلّم مقرّر فرمود که، هر کاری که بیرون از خانه باشد مانند آب و هیزم آوردن و امثال این کارها را حضرت امیرالمؤمنین علیه السّلام انجام دهد و هر کاری که داخل خانه باشد از آسیاب کردن و نان پختن و غذا پختن و جاروب کردن و امثال آن ها با حضرت فاطمه علیها السّلام باشد. و ابو نعیم روایت کرده که: حضرت فاطمه آن قدر آسیا گردانید که دست هایش آبله پیدا کرد و پینه بست.

و ثعلبی از حضرت صادق علیه السّلام روایت کرده که: روزی حضرت رسول صلّی الله علیه و آله و سلّم به خانه فاطمه آمد، فاطمه را دید که لباسی پوشیده از جل های شتر و با دست های خود آسیاب می گردانید و در آن حال فرزند خود را شیر می داد. چون حضرت او را در این حالت دید، اشک از دیده های مبارکش روان شد و فرمود: ای دختر گرامی تلخی های دنیا را امروز بچش برای حلاوت های آخرت. پس فاطمه گفت: یا رسول الله؛ حمد خدا را بر نعمت های او و شکر می کنم خدا را بر کرامت های او، پس حق تعالی این آیه را فرستاد: «وَ لَسَوفَ یُعطِیکَ رَبُّکَ فَتَرضَی»؛ یعنی خدا در قیامت آن قدر به تو عطا خواهد کرد که راضی شوی.

(اللئالی المنثوره فی الأحراز و الأذکار المأثوره: دستورالعمل و مرواریدهای درخشان/ در اعمال ماه جمادی الآخره/ ص167 و 168/ مؤلّف: حاج شیخ عبّاس قمی رحمه الله/ گردآورنده و ویراستار: محمّد حسین ربّانی/ انتشارات عهد/ طبع اوّل، بهار 1381/ مرکز پخش: قم،خیابان معلّم، معلّم 29، پلاک 448)