پول پیدا کردن کار آسانی نیست،هزاران زحمت و دردسر دارد،انسان مال را برای رفاه و آسایش خویش میخواهد و ذاتا بدان علاقه‌منداست،اگر به کسی احسان کرد و مالی را که به ریشه جانش بسته است دراختیار او قرار داد انتظار دارد قدردانی کند،اگر مورد سپاسگزاری قرارگرفت تشویق میشود،به احسان و نیکوکاری راغب میگردد،نه تنها نسبت‌باین شخص احسان بیشتری خواهد کرد بلکه به مطلق نیکی علاقه‌مندمیگردد،

به حدیکه ممکن است کم کم به صورت یک عادت ثانوی و یک خوی طبیعی تبدیل شود و مشتاق احسان و کار خیر گردد،اما اگر قدرش رانشناختند و احسانش را نادیده گرفتند به کار خیر بی‌رغبت میشود، پیش‌خود میگوید:حیف نیست که به این مردم نمک نشناس احسان کنم و اموالم‌را در اختیارشان بگذارم؟حق شناسی و شکرگزاری یکی از اخلاق‌پسندیده است،و بزرگترین رمز جلب احسان میباشد،حتی خداوند بزرگ‌هم که نیازی به دیگران ندارد سپاسگزاری از نعمتهایش را شرط ادامه‌نعمت‌شمرده میفرماید:«اگر سپاسگزاری کنید نعمتهایم را افزون میکنم (1) ».
خانم محترم،شوهر شما نیز یک بشر عادی است،از قدردانی‌خوشش میآید،هزینه زندگی را تامین میکند،حاصل دسترنج‌خویش را درطبق اخلاص نهاده رایگان تقدیم شما میکند،این عمل را یک وظیفه‌اخلاقی و شرعی محسوب میدارد،و از انجام دادن آن لذت می‌برد،لیکن ازشما انتظار دارد که وجودش را مغتنم شمرده از کارهایش قدردانی کنید،هر گاه اسباب و لوازم زندگی را خریداری نموده به منزل آورد اظهار سرورو خوشحالی نمایید،و سپاسگزاری کنید،هر گاه برای تو یا فرزندانت‌کفش و لباس یا چیز دیگری آورد فورا از دستش بگیر و اظهار خورسندی‌کن،چه مانع دارد بگویی:متشکرم؟اگر میوه و شیرینی یا چیز دیگری به‌خانه آورد زود از دستش بگیر و در جای خود بگذار،اگر بیمار شدی وبرای معالجه‌ات کوشش کرد تا شفا یافتی تشکر کن،اگر ترا به تفریح ومسافرت برد سپاسگزاری کن.اگر پول توجیبی گرفتی قدردانی کن،مواظب باش کارهایش را کوچک مشماری،بی‌اعتنائی و مذمت نکنی،نادیده نگیری،اگر کارهایش را مورد توجه قرار داده تشکر کردی احساس غرور و شخصیت میکند،به زندگی و خرج کردن تشویق میشود،باز هم‌سعی میکند توجه شما را بسوی خویش جلب کند و به وسیله احسان دلتان‌را بدست آورد،اما اگر کارهایش را کوچک شمردی و به نظر بی‌اعتنائی‌نگاه کردی دلسرد میشود،پیش خود میگوید:حیف نیست زحمت‌بکشم وحاصل دسترنجم را خرج افراد نمک نشناسی کنم که قدرم را نمیدانند واحسانهایم را کوچک میشمارند،رفته رفته به خانه و زندگی بی‌علاقه‌میگردد،تا بتواند از زیر بار خرج کردن شانه خالی میکند،به کسب و کاربی‌رغبت میشود،ممکن است‌به فکر خوشگذرانی بیفتد،اموالش را خرج‌دیگران کند،مرد بیچاره بیک تعریف خالی و تشکر مفت و مجانی دلخوش‌است از این هم دریغ دارید؟!
اگر یکی از خویشان یا دوستان یک جفت جوراب بی‌ارزش یادسته گل بی‌قابلیت‌بشما تقدیم نمود صدها مرسی متشکرم را نثارش میکنیدلیکن احسانهای دائمی شوهرتان را به روی مبارک نیاورده از یک اظهارتشکر بی‌مایه هم دریغ میکنید؟!
راه و رسم شوهرداری چنین نیست.اصلا منافع شخصی خودتان‌را تشخیص نمیدهید،تکبر و خودخواهی بلای بزرگی است،گمان میکنیداگر تشکر کنید کوچک میشوید در صورتی که بر محبوبیت‌شما افزوده‌میشود،حق شناس و با ادب شناخته میشود.
امام صادق علیه السلام فرمود:«بهترین زنهای شما زنی است که‌وقتی شوهرش چیزی آورد سپاسگزاری کند و اگر نیاورد راضی باشد (2) ».
حضرت صادق علیه السلام فرمود:«هر زنی که به شوهرش بگوید:
از تو خیری ندیدم تمام اعمالش باطل و از درجه اعتبار ساقط میگردد. (3) »
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:«کسی که از احسان مردم‌قدردانی نکند شکر خدای را نیز بجای نمیآورد (4) ».
پی‌نوشتها
1-سوره ابراهیم ع :7
2-بحار ج 103 ص 239.
3-شافی ج 2 ص 139.
4-وسائل ج 11 ص 542.