سوره مباركه لقمان مکی و دارای 34 آیه است و براساس ترتیب كتاب قرآن‌كریم سی و یكمین سوره می‌باشد.  این سوره را به آن جهت لقمان می‌گویند كه نام حضرت لقمان در تمام قرآن دو بار آن هم در همین سوره آمده و خداوند در این سوره موعظه‌ها و نصیحت‌های لقمان به فرزندش را با سبك و شیوه زیبایی بیان كرده است‌.

سوره لقمان نكات آموزنده فراوانی را در بر دارد كه مهمترین آن‌ها عبارتند از:

1. اشاره به حروف مقطعه و رمزی‌.

2. اشاره به عظمت و اهمیت قرآن و نقش سازنده و اهداف بزرگ آن‌.

3. این سوره انسان‌ها را به طور كلی به دو دسته و گروه تقسیم می‌كند، یك گروه‌، نیكوكاران و صالحان و گروه دوم‌، گمراهان و مستكبران‌، سپس قسمت هایی از اعمال ،صفات و نشانه‌های آنان را توضیح می‌دهد، بعد عاقبت كار هر دو گروه را در دنیا و آخرت ترسیم می‌كند.

4. در قسمتی دیگر از آیات این سوره‌، به این نكته اشاره شده كه زمین و آسمان‌ها بدون تكیه‌گاه و بدون ستون و با پایه‌های نامرئی در میان فضا معلق هستند، این واقعیت در آیه 10 این سوره آمده كه از یك راز بزرگ علمی‌، یعنی نیروی جاذبه‌، پرده برداشته و یكی از جنبه‌ها و ابعاد اعجاز و معجزات قرآن به شمار می‌رود.

5. در قسمتی دیگر از این سوره به موعظه‌ها و نصیحت‌های آموزنده و حكمت‌آمیز حضرت لقمان نسبت به فرزندش كه در ضمن آیه 12 تا 19، سخنان حكیمانه و مهم و آموزنده‌ای از زبان آن دانشمند حكیم آمده است‌.

صفحات: 1· 2