آیت الله علی پهلوانی( سعادت پرور)

حضرت استاد شيخ العرفا آيت‏ الله الاعظم علي پهلواني تهراني (سعادت ‏پرور):

آيت‏ الله علي پهلواني تهراني (سعادت ‏پرور)، در سال ۱۳۰۵ هجري شمسي در تهران تولد يافت. خانواده مذهبي و سرشت روحاني وي را در نوجواني به حلقه درس مرحوم شيخ محمد زاهد وارد کرد و در عنفوان جواني بهره ‏هاي اخلاقي و معنوي وافري برد. سپس از محضر مرحوم آيت ‏الله حاج شيخ علي‏ اکبر برهان دروس مقدماتي حوزه را فراگرفت و راهي شهر مقدس قم شد و در محضر اساتيد بزرگي چون مرحوم آيت‏ الله سلطاني و مرحوم آيت‏ الله‏ العظمي مرعشي نجفي، مکاسب و کفايه را خواند و سپس در درس خارج مرحوم حضرت آيت ‏الله‏ العظمي بروجردي و حضرت امام خميني(ره) حاضر شد و تا مرحله اجتهاد پيش رفت . از آنجا که وي به مباحث اخلاقي- عرفاني و طي مراحل سير و سلوک علاقه فراواني داشت، مدت ۴۰سال در محضر علامه طباطبايي حضور يافت.

آيت الله پهلواني ره

آيت‏ الله پهلواني به ‏واسطه انجام دستورات اخلاقي و درک فيوضات روحاني مرحوم علامه، به درجاتي از عرفان و معنويت دست يافت که پس از رحلت علامه طباطبايي، برخي ازشاگردان آن استاد فرزانه، با اصرار فراوان، خوشه ‏چين اخلاق و عرفان آيت‏ الله پهلواني شدند و ايشان در طول حيات خود، شاگردان بسياري را تربيت کرد و نفوس مستعده‏اي را به وادي سير و سلوک رهنمون شد.

سبک تربيتي و روش سير و سلوکي استاد:
جناب شيخ العرفا آقا شيخ علي پهلواني داراي سبک تربيتي و روش سير و سلوکي گرانبهايي بود. هموکه ساليان متمادي از محضر پر فيض علامه طباطبايي استفاده برده بود و به دقايق و ظرافتهاي معرفتي علامه طباطبايي پي برده بود.
در شاکله اصلي دستوراتش سيره و روش عارفان شيعه و به خصوص پيروان مکتب تربيتي اسوه مراقبان در سده هاي اخاير شيخ عارف کامل آيت الله العظمي آخوند ملا حسينقلي همداني رضوان الله عليه مشهود بود.
چه اينکه آنان اعتقادي به صراط مستقيم قرآني و سنت پيامبر اکرم و ائمه عليه السلام داشته و دارند. استاد در مدت حيات نوراني خويش عده اي از بزرگان اين مکتب عظيم تربيتي را درک کرده بود و با اصول و انديشه ها و زندگي ملکوتي آنان آشنا بود.

ايشان اغلب شب ها براي عده اي از عاشقان راه خدا بعد از نماز مغرب و عشا جلسه داشت. و اينکه هر کس در کدام جلسه شرکت کند به عهده استاد بود که بر اساس مقدار پيشرفت در سير و سلوک تعيين مي کردند. هر طبقه به فراخور نوع افرادش در شبي تشکيل مي شد و برخي از اين جلسات در حدود بيست سال به طول انجاميد.
در اين جلسات معمولا مطالبي خوانده مي شد تا شاگردان نسبت معارف توحيدي و ساير معارف ديد عميقي پيدا کنند و هم به انجام دستورات، همت و آگاهي بيشتري يابند و توفيق بيشتري براي سير و سلوک رفيق راهشان باشد.

در ايام سال هميشه در قم بودند و به کارهاي سير و سلوکي دوستانشان رسيدگي مي کردند. البته هر روز صبح تا ظهر به مباحث علمي و تحقيقات خودشان مشغول بودند و عصرها به طور کامل تا اذان مغرب براي شاگردانشان بودند و به کارهاي آنها رسيدگي مي کردند.
نامه هاي سير وو سلوکي شاگردان را پاسخ مي دادند که اين نامه ها، خود هزاران نامه ارزشمند است و در دست شاگردان ايشان موجود است و داراي مطالبي گرانبها و ارزنده است.