رخلاف دنیا که ریاست طلبی و به دنبال ریاست رفتن، مکروه است؛ این عمل در زمان ظهور یک عمل خواستنی و دوست داشتنی است که باید از خدا آن را بطلبیم. برای همین است که در دعا خطاب به معصوم علیه‌السلام می‌گوییم: «وَمَکَّنَنی فی دَوْلَتِکُمْ= و تمکّنی در دولت شما به من بدهد»(دعای وداع زیارت ائمه علیهم‌السلام) یعنی خداوند در زمان ظهور امام زمان (عج) و در زمانی که ائمه بر می گردند، مرا جزء صاحب منصبان حکومت شما قرار بدهد».

دراینجا صحبت از مقام و منزلت در پیشگاه معصومین(س) است. «یُمَكَّنُ» یعنی مرا دارای «تمکن و اقتدار» کند. تمکن یعنی مقام. همان که در قرآن می فرماید: «الَّذِینَ إِنْ مَكَّنَّاهُمْ فِی الْأَرْضِ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّكَاةَ وَأَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَوْا عَنِ الْمُنْكَرِ وَلِلَّهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ =همان كسانى كه چون در زمین به آنان تمکن بدهیم، نماز برپا مى دارند و زكات مى‏ دهند و به كارهاى پسندیده وامى دارند و از كارهاى ناپسند باز مى دارند و فرجام همه كارها از آن خداست» (۴۱حج)

عنی وقتی که مومنین در بهشت هستند، می آیند و خبر می دهند که ای مومنین! امام زمان تان ظهور نموده است. آیا دوست دارید در بهشت بمانید یا به دنیا و به نزد او بر گردید؟ مومنین عاشق حضرت می گویند: خدایا! ما برگردان تا در خدمت حضرت باشیم.

در زمان ظهور، کسانی که عمل انجام داده اند تا ثواب ببرند و به بهشت بروند، و الله حوصله اش را ندارند به دنیا برگردند؛ اما رفقای امام زمان(عج) طاقت دوری از حضرت را ندارند و می گویند: بله می خواهیم برگردیم به دنیا تا در کنار حضرت باشیم. در میان بهشتی هایی که مایلند به دنیا برگردند، علی اکبر امام حسین علیه السلام را  می بینند. ابوالفضل العباس علیه السلام را می بینند که لباس نظامی به تن کرده و آماده آمدن به دنیا برای جهاد هستند.