حضرت آیت الله ناصری دولت آبادی می فرمودند:مرحوم حاج آقامعین شیرازی (قدس سره)فرموده بودند:یک نفرکشاورزبرای ایشان تعریف کرده بود؛زمانی که کارکشاورزیمان تمام شد،گندمهاراپهن کرده بودیم تاهرکس سهم خودش راببرد.درهمین موقع که مشغول استراحت بودیم،یک زنبورآمد ویک دانه گندم رابرد،دوباره آمدویک دانه دیگررابرد وچندین باراین کارراتکرار شد،تااینکه ماکنجکاوشدیم ببینیم این زنبورگندمهاراکجا میبرد.(باتوجه به این مطلب که زنبوربه گل وشیرینی علاقه داردنه بخ گندم).خلاصه دنبال زنبوررفتیم،دیدیم زنبورگل هارا کناریک دیوارخرابی که آنجا گنجشک نابینایی است،می برد وگنجشک باشنیدن صدای زنبور دهانش راباز می کند وزنبور هم گندم رادردهان او می گذارد.

به اعماق دریا ودربطن سنگ
دهدروزی کرم رابی درنگ
رساننده رزق گنجشک کور
پدیدآور ظلمت ونارونور

(کرامات معنوی،سیدعباس موسوی مطلق،ص34)