جایگاه و عقوبت افراد سخن چین
امام جواد (علیه السلام) روایت کرده است که پدرم به واسطه آبای گرامش از امیرالمؤمنین (علیه السلام) نقل کردند که فرمودند: «من و فاطمه بر رسول خدا (صلی الله علیه و آله) وارد شدیم. پس ایشان را در حالی که سخت می گریست؛ یافتیم. من عرض کردم: پدر و مادرم فدایت یا رسول الله! چه باعث شده که شما این چنین گریه می کنید؟ ایشان فرمودند: ای علی! شبی که مرا به آسمان بردند (معراج) زنانی از امّتم را در عذابی شدید، نگریستم و آن وضع برای من سخت گران آمد. گریه ام از جهت عذاب سخت آنان است که به چشم خویش وضعشان را دیدم. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و اله) فرمودند: زنی را دیدم که سرش سر خوک و بدنش بدن حمار است و هزار هزار نوع او را عذاب می کنند؛ آن زنی بود که به دروغ سخن چینی می کرد.» امام رضا (علیه السلام) در جواب سؤالی که محمد بن الحسن بن علان از ایشان در مورد انسان های مسخ شده پرسید، دوازده گروه را نام می برند که باطن آن ها به هیئت حیوانات مختلفی در آمده اند. گروه یازدهم که شکل عقرب است، در اصل مرد سخن چینی است که باطن عملش، او را به شکل عقرب در آورده است. این دسته از افراد هر چند که به ظاهر قصد حمله ندارند اما مانند عقرب زهردار و خطرناک هستند و مردم از این افراد فراری هستند.
زمانی که قوم بنی اسرائیل دچار قحطی شدید شد، حضرت موسی (علیه السلام) برای باران با قومش دست به دعا شدند. به حضرت موسی (علیه السلام) وحی شد، دعای تو و کسانی را که با تو هستند، مستجاب نمی کنم. با شما سخن چینی است که دست از سخن چینی برنمی دارد. موسی (علیه السلام) عرض کرد: خدایا آن شخص کیست تا از جمع خودمان بیرونش کنم؟ خداوند فرمودند: من خود شما را از سخن چینی نهی می کنم، چطور راز بنده ام را آشکار کنم؟ پس به واسطۀ این سخنان، سخن چینِ قوم بنی اسرائیل توبه کرد و خداوند باران را بر آنان باراند.
پرهیز از سخن چینی نه تنها یک امر اساسی در سعادت دنیوی و اخروی محسوب می شود بلکه شایسته است در جهت قدردانی از نعمات کثیر الهی، ما هم به مانند خداوند عمل کنیم و صبغۀ الهی بگیریم؛ به این معنا که ما هم در حد توانِ خویش ستاریت داشته باشیم و بدانیم عیب دیگران را پوشاندن، نه تنها برای خود فرد مفید خواهد بود بلکه در مواقع بسیاری موجب می شود تا دیگران به خود بیایند و در صدد اصلاح خود برآیند.

آثار سازندۀ پرهیز از صفت سخن چینی
1- قرب و محبوبیت نزد خداوند، اهل بیت (علیهم السلام) و خویشاوندان
2- نزول رحمت الهی
3- آرامش و آسایش روح و روان
4- مستحکم شدن دوستی ها
5- یک دلی و صمیمیت در خانواده
6- افزایش اعتماد دیگران