بایدباهمسایه بامهربانی وملاطفت سلوک کرد واحسان خود را از او دریغ نداشت، آنچه به آن نیازمند است از اومضایقه نکرد واورا مانند شریک در مال خود دانست، براوسلام کرد واز چیزهایی که می خواهد پنهان باشد تفتیش نکرد.

هنگام مرض ازاو عیادت وبه هنگام مصیبت تعزیت و در عزا همراهی ودر شادی به او تهنیت گفت ، اگر به عیبی ازاو آگاهی یافت پوشانیدو اگر خطائی از او سرزد عفو کرد واگر بخواهد بردیوار عملی کند مانع نشد، اگرناودانی خواست به فضای همسایه اش گذارد مانع نشد، ازاسباب خانه که مورد لزومش هست دریغ نداشت باید چشم خودرا از اهل وعیال همسایه پوشانید وچون درخانه نباشد از خانه اش غافل نشد، بااولادش ملاطفت ومهربانی کرد وبه آنچه مصلحت دین ودنیایش باشد راهنمائیش نمود.

اگر یاری خواست باید یاریش کرد واگر قرض خواست باید قرضش داد ، بنای خانه خودرا نباید بدون اجازه اش بالا بری که هوای خانه اش حبس گردد،از غذاهای لذیذی که به خانه آورده می شود باید برای همسایه فرستاد یادر صورتیکه میسر نیست.باید پنهان داشت تااطفال همسایه بویش رانشنوند واورا ناراحت کنند شاید نتواند برایشان تهیه نماید.

گناهان کبیره،آیت الله دستغیب،ج2،ص430