توفیقاتی که خداوند تبارک و تعالی نصیب هر کس می کند، تابع نیت هایی است که دارد.

«نیت» یعنی قصد انجام کاری که در آن اخلاص و صدق وجود داشته باشد. یعنی شخص با عملش آن نیت را تایید کند. اما اگر کسی فرصت کار خیر پیدا کرد و تنبلی و بی حوصلگی نداشت و با اخلاص و صدق انجام داد، حال طلب توفیقاتی بیشتر از آنچه را که انجام داده، می‌کند.

بخشش و عطای الهی تابع قدر و بزرگی نیت شماست. هر چه اندازه نیت‌های کسی بزرگتر باشد، عطای الهی بیشتری نصیبش خواهد شد.

امیرالمؤمنین علیه‌السلام می‌فرماید:«على قَدرِ النِّیَّةِ تَكونُ مِن اللّه العَطِیَّةُ[1] = عطاى خداوند بـه هركس ، به انـدازه نیّـت (او) است».

برگرفته از مباحث «انسان و ایمان» جلسه 29