نكته ي مهمي كه جناب شيخ رجبعلي خياط بر آن تاكيد داشت : آمادگي و آراستگي شخص منتظر بود ، هر چند عمرش براي درك زمان حضور آن بزرگوار كافي نباشد . و در اين باره حكايتي از حضرت داود عليه السلام نقل مي كرد كه :

” آن حضرت در حال عبور از بياباني مورچه اي را ديد كه مرتب كارش اين است كه از تپه اي خاك بر مي دارد و به جاي ديگري مي ريزد ، خواست از خداوند كه از راز اين كار آگاه شود …مورچه به سخن آمد كه : معشوقي دارم كه شرط وصل خود را آوردن تمام خاك هاي آن تپه در اين محل قرار داده است .

حضرت فرمود : با اين جثّه كوچك ، تو تا كي مي تواني خاك هاي اين تلّ بزرگ را به محل مورد نظر منتقل كني ، و آيا عمر تو كفايت خواهد كرد ؟

مورچه گفت : همه ي اينها را مي دانم ، ولي خوشم اگر در راه  اين  كاربميرم به عشق محبوبم مرده ام !

در اينجا حضرت داود عليه السلام منقلب شد و فهميد اين جريان درسي است براي او “.

جناب شيخ هميشه اصرار داشت كه :

« با همه ي وجود در انتظار ولي عصر - عجلّ الله تعالي فرجه -باش و حال انتظار را با مشيت حقّ همراه كن».

كيمياي محبت/محمد مهدي ري شهري