پس از شناخت روحیات و زمینه‌های فراهم دوران نوجوانی مانند:
الف- علم خواهی
ب- تربیت‌پذیری
ج- دوراندیشی
د- تفکر و اندیشه هدفدار
ه- شکل‌گیری شخصیت اجتماعی
باید تلاش کرد تا از زمینه‌های آماده، و روحیات مناسب نوجوانی برای «خودسازی» و «تربیت خویش» حداکثر استفاده را برد.
و با آگاهی و دوراندیشی به بازسازی فکر و جان و روان خود همت کرد.
زیرا تمام اصلاحات اجتماعی، و انواع سازندگی‌ها، از فرد آغاز می‌شود.
من باید خود را بسازم.
تو باید خود را بسازی و تربیت کنی.
تا جامعه که تشکیل شده از فرد، فرد انسانهاست ساخته شود.

معیار خودسازی

قال علی علیه‌السلام:
«کفاک ادبا لنفسک اجتناب ما تکرهه من غیرک»
(در تربیت خویشتن این کافی است که آنچه بر دیگران نمی‌پسندی
انجام ندهی) .حکمت 412 نهج‌البلاغه المعجم‌المفهرس.
اگر افراد جامعه، خود را تربیت کنند، جامعه نیز ساخته می‌شود، و مفاسد اجتماعی و انحرافات اخلاقی به تدریج نابود می‌گردند.

راه خودسازی

امام پس از طرح ضرورت خودسازی به راههای خودسازی می‌پردازد، و روش تربیت نفس، و راه خویشتن‌داری را می‌شناساند، و رهنمود می‌دهد که منتظر دیگران نباش، تربیت و خودسازی را با تلاش و کوشش از خود آغاز کن
 قال علی علیه‌السلام:
«و اکرم نفسک عن کل دنیه»
(نفس خویش را از هرگونه کارهای پستی دور نگهدار). نامه‌ی 86/31 نهج‌البلاغه المعجم‌المفهرس.