لَوْ خَرَجُوا فِیكم مَّا زَادُوكُمْ إِلا خَبَالاً وَ لأَوْضعُوا خِلَلَكُمْ یَبْغُونَكمُ الْفِتْنَةَ وَ فِیكمْ سمَّعُونَ لهَُمْوَ اللَّهُ عَلِیمُ بِالظلِمِینَ‏(47)

-اگر همراه شما ( به سوى میدان جهاد ) خارج مى‏شدند چیزى جز اضطراب و تردید به شما نمى‏ افزودند و به سرعت در بین شما به فتنه ‏انگیزى ( و ایجاد تفرقه و نفاق ) مى‏ پرداختند و در میان شما افرادى ( سست و ضعیف ) هستند كه بسیار از آنها پذیرا مى‏ باشند ، و خداوند از ظالمان با خبر است .

اما موضوع مهم اين است كه بدانيم آنچه در آيات فوق بيان شده همانند مطالب ديگر قرآن اختصاصى به عصر و زمان پیامبر (صلى‏ الله ‏علیه‏ وآله‏ وسلّم‏) نداشته ، در هر جامعه‏ اى گروهى منافق همیشه وجود دارند كه سعى مى‏ كنند در لحظات حساس و سرنوشت ساز با سمپاشى و سخن‏ چینى افكار مردم را به هم بریزند ، روح وحدت را از بین ببرند ، و تخم شك و تردید را در افكار بپاشند ، اما اگر جامعه بیدار باشد مسلما با یارى پروردگار كه وعده پیروزى به دوستانش داده است همه نقشه‏ هاى آنها خنثى مى‏ شود و توطئه‏ هایشان در نطفه خفه مى‏ گردد ، به شرط اینكه مخلصانه جهاد كنند و با هوشیارى و دقت مراقب این دشمنان داخلى باشند .

تفسیر نمونه ج : 7ص :437