بچه ها چیزی می شوند که ما هستیم
چقدر برایمان مضحک است اگر ببینیم کسی که به مواد مخدر معتاد است و مقابل فرزندش استفاده می کند ، دوست داشته باشد فرزندش معتاد نشود؟ همان قدر غیر واقع بینانه است اگر صفت اخلاقی را در فرزندتان آرزو کنید اما خودمان فاقد آن باشید. مادری که در هنگام شیطنت فرزندش برای تنبیه فحش می دهد ، باید بداند که در حقیقت تمام این حرف ها را خیلی زود از او در موقعیت های مختلف خواهد شنید. پدری که در موقع رانندگی برای یک راهنما نزدن ماشین جلویی ، حرف های نامناسب می گوید ، روزی می رسد که از تکرار همان حرف ها از دهان فرزندش خجالت زده می شود.
ادب تنها به معنی خوب سخن گفتن نیست . یکی از مصادیق مهم آن نگه داشتن حرمت دیگران و مخصوصا بزرگ تر هاست. این ویژگی را هر قدرکتاب های درسی تکرار کنند و شما به او بگویید که باید به بزرگ تر احترام بگذاری ، باید نسبت به دوستان ، معلمت ، همسایه و …..رفتار مودبانه ای داشته باشی و نصیحت هایی از این قبیل ، تا زمانی که این حرف ها را از شما به صورت عملی ندیده باشد ، بی فایده است. اگر من و شما انسان های با ادبی نباشیم ، توقع داشتن فرزندانی با ادب شبیه افسانه هایی است که هیچ وقت به واقعیت نمی رسند.
برای داشتن فرزندی مودب باید زمان صرف کنید. نوجوانی برای شروع خیلی دیر است. او از همان ابتدا که در حال شناسایی جهان است لازم است خوبی های اخلاقی را هم بیاموزد، تمرین کند، ببیند، خطا کند، اصلاح کند و در آخر ملکه ی ذهنش شود