همام بن غالب بن صعصعه معروف به فرزدق ، در بصره متولد شد . او در زمان بنی امیه می‌زیست . فرزدق از کودکی سرودن شعر را آغاز کرد .
پس از جنگ جمل ، پدرش او را نزد حضرت امیرالمؤمنین آورد و عرض کرد :
فرزند من شاعر است .
حضرت علی (علیه السلام) دستور داد به او قرآن بیاموز .
فرزدق تصمیم گرفت ضمن آموزش قرآن ، آن را حفظ کند .

برای این منظور پاهای خود را در زنجیر بست و تا همه قرآن را حفظ نکرد ، پاهای خود را هم چنان بسته نگهداشت .
آری ، فرزدق شاعر عرب ، شیعه مولا علی (علیه السلام) ، مرد مجاهد و بلند پایه ، به اندازه‌ای در ادبیات عرب پیشرفت کرد ، که در ردیف شعرای معروف و مشهور مسلمان قرار گرفت . درباره فرزدق گفته‌اند :
اگر فرزدق نبود ، یک سوم لغت عربی نابود شده بود . دیوان بزرگ اشعار فرزدق در مصر ، پاریس و مونیخ به چاپ رسیده است . او در مدح و دفاع از امام زین العابدین (علیه السلام) هم یک قصیده حماسی چهل بیتی در مسجد الحرام ، در حضور هشام بن عبدالملک مروان سروده که ((جامی)) آن را به فارسی ترجمه کرده و چند شعر آن بدین ترتیب است:

حب ایشان ، دلیل صدق و وفاق - - بغض ایشان ، نشان کفر و نفاق
گر شمارند اهل تقوی را - - طالبان رضای مولای را
اندر آن قوم مقتدا باشند - - و اندر آن خیل پیشوا باشند

پی نوشتها:

داستانهای کودکی مردان بزرگ ، ص 259 . 
 -زندگانی امام زین العابدین ، ص 61 ، ترجمه از اعیان الشیعه .