برای پیشگیری از اضطراب شدید و نامطلوب کودکان چه کنیم؟

 آگاهی دادن: یکی از علل مهم اضطراب شدید کودکان، عدم آگاهی از ماهیت اضطراب است. اگر در سنی قرار دارد که میتواند
«سیستم عصبی سمپاتیک » را درک کند، او را از آن آگاه کنید.
تقویت روحیه ی دینی: به طور معمول، کودکانی که دارای اعتقادات دینی و مذهبی قویتری هستند، اضطراب کمتری دارند.
استرسها و فشارهای روحی در جوامع دینی، بسیار کمتر از جوامع غیر دینی است. این نتیجه ای است که امیل دورکیم( Emil Durkheim )در کتاب خودکشی بدان دست یافته است.
باید به کودک، یاد خدا را بیاموزیم (الا بذکر الله تطمئن القلوب)  و برای او تبیین کنیم که یاد خدا، دل را آرام میکند. یونگ( Unge )،روانشناس شهیر غربی معتقد است که اعتقاد به مذهب، جلو نگرانی ها را می گیرد. دلهره، زهر، و پادزهر آن، اعتقاد به خدا است.
 ارتباط گسترده ی فامیلی: ارتباط گسترده ی فامیلی، سبب ایجاد امنیت روحی روانی میشود؛ زیرا کودک احساس میکند در تنگناهای زندگی، نزدیکانش به او کمک خواهند کرد و پشتیبان او خواهند بود. به طور معمول کسانی که با نزدیکان خود ارتباط بیشتریدارند، شادابترند. تنهایی و غربت، نشاط انسان را از بین می برد؛ پس بی علت نیست که امامان معصوم به مسأله ی «صله ی رحم »توجه بسیاری داشته اند.
یکی از مهمترین عوامل کمرنگ شدن روابط خویشاوندی، تشریفات و تکلف هایی است که گریبان مردم را گرفته که با کاستن از آنهامی توان روابط را بیشتر کرد. ارتباط خویشاوندی لازم نیست دراز مدت باشد؛ بلکه نفس ارتباط، گرچه کوتاه مدت، مهم است.
در روایات در این حالت، اضطراب اندکی وجود او را فرا می گیرد؛ اما مانع کامیابی او هم نخواهد شد.  صلوا ارحامکم ولو بالتسلیم. با نزدیکان خود ارتباط برقرار کنید؛ اگر چه با سلام باشد.
نکته ی مهم در ایجاد ارتباط با نزدیکان، بدآموزی هایی است که پدید می آید؛ پس توصیه می کنم با نزدیکانی ارتباط داشته باشید که دردیانت آنان و سلامت روحی و معنوی فرزندانشان تردیدی ندارید.
 تقویت جسم: به طور معمول، کودکانی که بدنی قوی و سالم دارند، در برابر عوامل اضطراب مقاوم ترند.

مشاهده شده درکتاب نسیم مهر/حسین دهنوی