افسوس كه عمرى پى اغيار دويديم *** از يار بمانديم وبه مقصد نرسيديم

سرمايه ز كف رفت وتجارت ننموديم *** جز حسرت واندوه متاعى نخريديم

پس سعى نموديم كه ببينيم رخ دوست *** جان ها به لب آمد، رخ دلدار نديديم

ما تشنه لب اندر لب دريا متحيّر *** آبى به جز از خون دل خود نچشيديم

اى بسته به زنجير تو دل هاى محبّان *** رحمى كه در اين باديه بس رنج كشيديم

چندان كه به ياد تو شب وروز نشستيم *** از شام فراقت چو سحر گه ندميديم

اى حجّت حقّ پرده ز رخسار برافكن *** كز هجر تو ما پيرهن صبر دريديم

ما چشم به راهيم به هر شام وسحرگاه *** در راه تو از غير خيال تو رهيديم

اى دست خدا دست برآور كه ز دشمن *** بس ظلم بديديم وبسى طعنه شنيديم

شمشير كَجَت، راست كند قامت دين را *** هم قامت ما را كه ز هجر تو خميديم

اى صاحب ولايت ووالاتر از همه *** اى چشمه حيات وافاضات دائمه

اى ابتداى خلقت وسر حلقه وجود *** اى انتهاى سلسله اولياء همه

از جلوه تو، خلقت عالم شروع شد *** از عمر تو، به دور زمان، حُسن خاتمه

شاها به افتخار قدوم شريف تو *** شد سامرا به عالم ايجاد عاصمه

يابن الحسن بيا، كه شد از روز غيبتت *** دنيا پر اضطراب وبشر در مخاصمه

از سينه هاست، نعره صلح وصفا بلند *** و ز كينه هاست، فكر همه در مهاجمه

مشكل بود، كه جمله حقّ بشنود كسى *** كز باطل است، گوش بشر پر ز همهمه

قرآن، كه (لا يَمسُّه اِلاّ المُطهَّرُون) *** با رأى هر كسى، شده تفسير وترجمه

تا دولتِ جهانىِ خود را به پا كنى *** دادت خدا شجاعت ونيروى لازمه

حكم تو عدل مطلق وفرمان داور است *** حاجت نباشدت به شهود ومحاكمه

ز آن سركشان، كه مردم دنيا به وحشتند *** قلب سليم وپاك تو را نيست واهمه

با اين قواى جهان گير ظالمان *** تنها توئى اميد بشر، يا ابن فاطمه (عليها السلام)

اى پرچم شكوه تو بر آسمان بلند *** يك ره، نظر فكن به علمدار علقمه

بنگر به خاك وخون، عَلَم سر نگون او *** گوئى كه با درفش تو دارد مكالمه

امشب (حسان) به ياد تو از غصّه فارغ است *** هر دم كند دعاى ظهور تو، زمزمه