در جنگ جمل، روزی امام علی بن ابی طالب(علیه السلام)، نیزه خود را به محمد حنفیه، فرزند جوان و رشیدش داد که بـرود و شتر عایشه را از پای درآورد، تا با سقوط او، آتش جنگ فرو نشیند و مردم بـیهوده کشته نشوند. اما مدافعان و تیراندازان جبهه مخالف به قدری نیرومند و زیاد بودند که محمد ناگزیر به مراجعت شد.
در این هنگام، امام حسن(علیهالسلام)، نیزه را از دست محمد گرفت و رو ی بـه میدان نهاد. امام مجتبی- که در آن رو ز 33 ساله بود- صفوف دشمن را شکافت و پیش رفت تا به شتر عایشه رسید و آن را از پا درآورد و پیروزمندانه بازگشت و بدینگونه آتش جنگ خاموش شد.
محمد حنفیه سر به زیر افکند و از این که نتوانست دستور پدر را اجرا کند، احساس حقا رت و شرمندگی کرد. امیرمومنان که متوجه موضوع شد، فر مو د:
فرزندم! ناراحت نباش، اگر حسن فتح کرد، او پسر فـا طمه(سلام الله علیها) است، ولی تو فقط پسرمن هستی!منبع: سیمای جوانان، علی دوانی/ 207، از: مناقب ابن شهرآشوب، ج 2/ 21.