آیت الله مظاهری در اصفهان می فرمودند که: یک طلبه ای درآن زمان در محضر امام خمینی «رض» غیبت یکی از مراجع تقلید آن زمان را کرد.

فرمودند: امام سه روز تب کرد از غصه،یکی دیگر غیبت کرده بود. فرمودند: این روح اینقدر لطیف بود سه روز تب کردند،سه روز درسش را تعطیل کرد، بعد از سه روز وقتی می آمدند درس فرمود : من دیدم حالش خوب نشده از عظمت گناه یک آقای دیگر، نه خودش.
اگر روح پاک باشد اینجور می شود. از پانزده سالگی نماز شب می خواندند.
خانم نعیمه اشراقی:خویشاوندان امام که از پانزده سالگی با ایشان بودند، می گفتند: از پانزده سالگی ایشان که ما در خمین بودیم، آقا یک چراغ موشی کوچک می گرفتند ومی رفتند به یک قسمت دیگر که هیچ کس بیدار نشود ونماز شب می خواندند. خانم می گویند: تا حالا نشده که من از نماز شب ایشان بیدار شوم. چون چراغ را مطلقا روشن نمی کردند. نه چراغ اتاق را روشن می کردند، نه چراغ راهرو را و نه حتی چراغ دستشویی را. برای این که کسی بیدار نشود، هنگام وضوی نماز شب ، یک ابر زیر شیر می گذاشتند که آب چکه نکند وصدای آن کسی را بیدار نکند.

کرامات وعنایات عاشقان خدا،جبراییل حاجی زاده،ص110