مگر انسان چقدر آلودگی دارد که انقدر باید تطهیر شود؟
پاسخ: اگر کسی راه خدا را بشناسد می داند که ما نیاز به تطهیر دائمی داریم تا به مقام اخلاص محض برسیم. مقام اخلاص محض و اخلاص در حب بسیار بالاست. «أَعْلَى‏ دَرَجَةِ الزُّهْدِ أَدْنَى دَرَجَةِ الْوَرَعِ وَ أَعْلَى دَرَجَةِ الْوَرَعِ أَدْنَى دَرَجَةِ الْيَقِين‏»1)همه تعلقاتت که ریخت، انوار یقین به سراغت می آید.
اشک بر سیدالشهدا یک راه میانبر است که این راه میانبر هم باید دوام داشته باشد. ما نیاز به تطهیر دائمی داریم چون آلودگی های ما پیچیدگی های بسیاری دارد. آلودگی ما فقط گناهان کبیره نیست. گاهی اوقات شرک، مخفی تر از یک مورچه سیاه، در شب سیاه بر سنگ تاریک است ولی همین شرک مغفور است. بخشیده می شود. ولی مانع لقاء الله است. باید همه زوایای وجود انسان مطهر بشود. لذا این وادی ادامه دارد. کسانی که در حزن شان دائمی هستند، دائما درحال سیر هستند. سیر الی الله آخر ندارد. کسانی که دائما در کربلا هستند، دائما با سیدالشهدا سلوک می کنند. و این سلوک طهارت و نورانیت دائمی می آورد. این خاصیت تطهیر و تنویر، خاصیت تولی و تبری، خاصیت مغفرت و حیات طیبه ای که در عاشورا هست دائمی می شود.1 ) الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏2، ص: 62