ابتدای حرکت انسان در مسیر کمال و معرفت، استعداد است که می تواند از هیچ به همه چیز برسد، و طرف و مقصد او خداست.

ربوبیت خدا هم اقتضا می کند که در مسیر حرکت تکاملی انسان تا سر منزل مقصود به او کمک و از او دستگیری کند. در دعای ابوحمزه آمده است:

” من این لی الخیریا رب، و لا یوجد الا من عندک.”

پروردگارا، از کجا خیر به من برسد، در حالی که جز از نزد تو سر چشمه نمی گیرد.

حافظ ، ولی، رهبر، و همراه راه ما خداست، چنان که خود می فرماید:

” الله ولی الذین ءامنوا یخرجهم من الظلمت الی النور”

خداوند، سرپرست مومنان است و آنان را از تاریکی ها به سوی نور بیرون می آورد.

یعنی از ظلمات سرگردانی به سوی نور رهسپار می کند.

ما در دریای  زندگی در معرض غرق شدن هستیم، دستگیری ولی خدا لازم است تا سالم به مقصد برسیم، باید به ولی عصر-عجل الله تعالی فرجه الشریف- استغاثه کنیم که مسیر را روشن سازد و ما را تا مقصد همراه خود ببرد.

منبع: در محضر بهجت   ش: 505