مقام معظم رهبری ( دامت بركاته) :

طلبه برای این که بتواند در راه طلبگی خود موفق باشد و وظیفه خود را به خوبی انجام دهد نیاز به یک سری ابزار و وسایل دارد که یکی از این ابزار بسیار مهم ،تامل و تدبر و تفکر و استفاده از قرآن کریم می باشد علمای پارسا و پرهیزکار شیعه هرگز از قرآن کریم و استفاده و بهره بردن از این گنج پربها غافل نبودند و همواره با تمسک به کلام الهی زندگی خود و مردم را روشن و نورانی ساختند.

طلبه در کنار پرداختن به دروس معمول طلبگی باید زمانی را هم برای تامل و تفکر در آیات الهی و  بهره بردن از قرآن مجید اختصاص دهد.

رسول الله (صلي الله عليه واله) لما قیل له : امتک ستفتتن ، فسئل : ما المخرج من ذلک؟-:کتاب الله العزیز ، الذی لا یاتیه الباطل من بین یدیه و لا من خلفه ، تنزیل من حکیم حمید ، من ابتغی العلم فی غیره اضله الله. وقتی به پیامبر خدا گفته شد : بزودی امت تو گرفتار فتنه خواهد شد ، [در جواب این پرسش که :] راه خلاص از آن چیست؟فرمود: کتاب گرامی خدا ، همان که باطل نه از پیش و نه از پس بدو راه نیابد ، فرود آمده [و] از سوی حکیمی ستوده است . هر که علم را در جز قرآن بجوید، خداوند گمراهش کند.(میزان الحکمه /ج9/ص324/ح16571)

مرحوم آیت الله العظمی شاه آبادی، استاد عرفان امام دریاره عظمت کلام وحی و لزوم بهره بردن از این گنجینه آسمانی چنین می فرمایند: تمام علوم در سکرات موت و لحظه جان دادن، از انسان گرفته می شود، مگر علوم قرآنی.

امام علی (علیه السلام) در کلامی زیبا با بیانی شیوا در این راستا می فرماید:اعلموا ان هذا القرآن هو الناصح الذی لایغش ، و الهادی الذی لا یضل. و المحدث الذی لایکذب، و ما جالس هذا القرآن احد الا قام عنه بزیادة او نقصان ، زیادة فی هدی ، او نقصان من عمی.

بدانید که این قرآن مشاوری است که خیانت نمی ورزد و راهنمایی است که گمراه نمی کند و گوینده ای است که دروغ نمی گوید هیچ کس با این قرآن ننشست ، مگر این که با افزایشی یا کاهشی از نزد آن برخاست : افزایش در هدایت یا کاهش در کوری و گمراهی.(میزان الحکمه/ج9/ص327/ح16576)

 امام علی (عليه السلام) در وصف قرآن کریم فرمودند: جعله الله ریا لعطش العلماء ، و ربیعا لقلوب الفقهاء ، و محاج لطرق الصلحاء ، و دواء لیس بعده داء، و نورا لیس معه ظلمة.

خداوند ، قرآن را مایه فرونشاندن عطش دانشمندان و بهار دلهای فهمیدگان و شاهراه درستکاران قرار داد و دارویی که با وجود آن دیگر دردی باقی نمی ماند و نوری که با آن ظلمتی همراه نیست.(میزان الحکمه /ج9/ص327/ح16575)

علامه ملاّ محمد باقر مجلسی (ره) درباره قرآن کریم و استفاده از آن فرمود: هر قدر در آیه ای بیشتر دقت می کردم، حقایق بیشتری نصیبم می شد تا این که ناگهان حقایق و معارف فراوانی بر قلبم فرود آمد.

پس در هر آیه ای که تدبر کردم، همین گونه به من از حقایق و معارف عطا می شد.

امیرالمومنین علیه السلام  در کلامی دیگر درباره جایگاه والا و بی نظیر قرآن کریم این گونه می فرماید :تعلموا کتاب الله تبارک و تعالی ، فانه احسن الحدیث و ابلغ الموعظة ، و تفقهوا فیه فانه ربیع القلوب ، و استشفوا بنوره فانه شفاء لما فی الصدور ، و احسنوا تلاوته فانه احسن القصص.

 کتاب خداوند تبارک و تعالی را بیاموزید ، زیرا که آن نیکو ترین سخن و رساترین اندرز است و قرآن را بفهمید ، زیرا که آن بهار دلهاست و از نور آن شفا جویید، زیرا که آن شفابخش بیماری های سینه هاست و آن را نیکو تلاوت کنید ، زیرا که آن بهترین داستان (تاریخ) است.(میزان الحکمه/ج9/ص331/ح16593)

  حاج شیخ رضا سراج (ره) درباره انس با کتاب الهی چنین می گوید: قرآن را نباید خواند، بلکه بایدآن را خورد. (یعنی فقط خواندن نباشد که عبارات در دهان تلفظ شود، بلکه قرآن را باید در اعماق وجود خود جای داد؛ هم از نظر حفظ و قرائت و هم از نظر معنی و عمل) .

قرآن کریم چراغی فروزان در دستان طلبه می باشد که وی می تواند در پرتو این چراغ فروزان راه زندگی را برای خود و دیگران روشن سازد و سعادت و نیک بختی را برای جامعه و مردم به ارمغان آورد.

 امام خمینی(ره) این عارف الهی که عمر خود را در خدمت به قرآن و اسلام سپری نمود درباره اهمیت قرآن در صحیفه نور چنین می فرماید:«… و این جانب از روی جد، نه تعارف معمولی می‌گویم از عمر به باد رفته خود، در راه اشتباه و جهالت تأسف دارم و شما ای فرزندان برومند اسلام، حوزه‌ها و دانشگاهها را از توجه به شئونات قرآن و ابعاد بسیار مختلف آن بیدار كنید.

 تدریس قرآن در هر رشته‌ای از آن را محطّ نظر و مقصد اعلای خود قرار دهید، مبادا خدای ناخواسته در آخر عمر كه ضعف پیری بر شما هجوم كرد

 از كرده‌ها پشیمان و تأسف بر ایام جوانی بخورید، همچون نویسنده…»[صحیفه نور، ج 20، ص 20 ] 

 منبع:

2-پایگاه اطلاع رساني تبيان