عثمان دو نفر از غلامانِ خود را با دويست دينار پيش ابوذر فرستاد و گفت: به او سلام برسانيد و بگوييد اين پول از اموال شخصي خودم است و هيچگونه شبهه‌اي در آن نيست، از ما بپذير و براي زندگي و معاشت صرف كن! ابوذر در جواب فرمود: من نيازي به اين پول ندارم، چون الآن غني ‌ترين مردم هستم! آن دو غلام گفتند: تو كه چيزي در خانه نداري، چطور غني ‌ترين هستي؟! فرمود: در زير آن نمد كه در آن گوشه افتاده دو قرص نان جو هست، تا آن را دارم به احدي نياز ندارم. اين پول را به دهنده‌اش برگردانيد و بگوييد ابوذر مي ‌گويد:

(أصْبَحْتُ يَوْمِى هذا وَ أنـَا مِنْ أغْنَي النّاسِ بِوِلايَةِ عَلِيِّ بْنِ أبِىطالِبٍ (علیه السلام) وَ عِتْرَتِهِ(علیهم السلام)

(من امروز را صبح كرده‌ام در حالي كه با داشتن ولايت عليّ بن أبي‌طالب و عترتش از بي‌نياز‌ترينِ مردمم).

به ابوذر گفتند: تو درآمدت را چه كار كردي كه براي خودت چيزي باقي نگذاشتي؟! گفت:

(إنَّ لَنا كَنْدُوجاً نَضَعُ فِيهِ خـَيْرَ مَتاعِنا، سَمِعْتُ رَسُولَ اللهِ…‌‌ يَقُولُ: كَنْدُوجُ الْمَرْءِ قَبْرُهُ)

(ما كندو و انبار ذخيره‌اي داريم و بهترين متاع خود را در آن ذخيره مي‌كنيم؛ من از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم شنيدم كه مي‌ فرمود: كندوي انسان قبر او است).

سفينه البحار، جلد 1، صفحه‌ي 482

لذا ما هر چه از متاع دنيا به دستمان مي‌ رسد در راه خدا انفاق مي ‌كنيم و به انبار ذخيره‌ي خود تحويل مي ‌دهيم.

مسأله‌ي «ولايت و امامت» از جمله مسائلي است كه تمام ارزش شريعت آسماني قرآن، بلكه تمام ارزش عالم انسانيّت به آن بستگي دارد. يعني عالم انسان بخواهد شرافت و جلالت و ارزش خاصّ به خودش را به دست بياورد، بايد به دامن نبوّت و شريعت قرآن بيفتد و نبوّت و شريعت آسماني قرآن نيز بخواهد ارزش خود را به دست بياورد و باقي بماند، بايد به دامن «ولايت» و «امامت» بيفتد و از اين طرف هم مي‌توانيم بگوييم، شناختن ارزش و موقعيّت امامت، بسته به اين است كه ارزش و موقعيّت نبوّت را بشناسيم و شناختن ارزش نبوّت بسته به اين است كه ارزش انسان را بشناسيم.

قطعا باید جان پیامبر (صلی الله علیه واله وسلم ) محفوظ و مصون از تیر بلا بماند. اگر در این زمان که هنوز دین به مرحله کمال نرسیده است رسول خدا (صلی الله علیه واله وسلم)کشته شود دیگر جانشینی حضرت علی(علیه السلام) چه ثمری خواهد داشت؟ پس مسأله جانشینی امام علی (علیه السلام) فرع بر اصل آمدن دستورات دینی است که آن هم فرع بر حفظ وجود نازنین سرور کائنات پیامبراکرم (صلی الله علیه واله وسلم) است. و با توجه به دقت و هوشیاری و نقشه حساب شده دشمن، کوچک ترین حرکت اضافه می توانست دشمن را متوجه عدم حضور پیامبر (صلی الله علیه واله وسلم) در بستر نماید. همان اتفاقی که چند ساعت بعد افتاد و دشمن تمام توان خود را به کار گرفت و تا حد زیادی هم به محل اختفای پیامبر (صلی الله علیه واله وسلم )نزدیک گردید اما به نتیجه نرسید. بنا بر این بدون شک جان آن وجود نازنین بدون جانبازی و ایثار حضرت علی(علیه السلام) و رعایت مسائل امنیتی و حفظ اسرار، امکان پذیر نبود. و این کار از هیچ کس دیگری ساخته نبود.
این جانبازی و ایثارگری در آن لحظات حیاتی و سرنوشت ساز برای مکتب اسلام، فضلیت و شایستگی امام علی را، برای احراز مقام خلافت در چشم دیگران روشن تر می سازد. در بیان ارزش فداکاری حضرت در لیلة المبیت همین بس که از جانب خداوند متعال آیه ای نازل شده و این کار بزرگ مورد تشویق خداوند قرار گرفته آن جا که می فرماید: “بعضى از مردم با ایمان و فداکار، همچون على(علیه السلام) در«لیلة المبیت» به هنگام خفتن در جایگاه پیغمبر (صلی الله علیه واله وسلم) ، جان خود را به خاطر خشنودى خدا می‌‏فروشند؛ و خداوند نسبت به بندگان مهربان است".بقره، 207