آیا می دانید که افزودن ادویه به غذا، هرچه دیرتر باشد، بهتر است
خوراکی های نیمه آماده شامل انواع برنج های ترکیبی، سوپ، آش، انواع چاشنی ها و… خوش طعم و خوشمزه و فاقد هرگونه مواد شیمیایی و مطابق با استانداردهای جهانی هستند…این محصولات با به کار بردن مرغوب ترین مواداولیه و بهره گیری از دانش روز، قابلیت پخت انواع غذاهای سنتی و غیرسنتی را در حداقل زمان ممکن برای شما به ارمغان می آورند؛ تبلیغاتی از این دست در حال حاضر به دلیل مشغله زیاد بسیار به گوش می رسد.
وقت کم، مشغله زیاد و بیشتر از همه مدیریت نکردن زمان که تنبلی هم چاشنی آن می شود دلایلی شده اند که استقبال مردم از خرید و مصرف محصولات غذایی و چاشنی های آماده و نیمه آماده بیشتر شود؛ غافل از اینکه چنین محصولاتی که چاشنی آنها از قبل آماده شده، از نظر ارزش غذایی درمقایسه با موادغذایی ای که مواداولیه آن به صورت تازه و طبیعی استفاده می شود، پایین تر است. براساس علم تغذیه، اگر در روند تولید هر خوراکی ای، فرایند بیشتری روی یک ماده غذایی انجام شود، موادمغذی آن مانند ویتامین و املاح کاهش و دانسیته کالری آن افزایش پیدا می کند. از این رو مصرف چنین فراورده هایی به خصوص در گروه های آسیب پذیر جامعه که در حال حاضر یکی از مهم ترین مشکلات آنها دریافت کالری زیاد و کاهش دریافت موادمغذی است، ایده مناسبی نیست. هرچند تولید چنین فراوردهایی در صنایع غذایی به دلیل کوتاه شدن زمان است تا فرد بتواند خوراک موردعلاقه خود را در زمانی کوتاه طبخ کند اما این مساله دلیلی بر ارجحیت مصرف این چاشنی ها نیست زیرا از نظر علم تغذیه و سلامت فاصله زیادی بین آنها و خوراکی های طبیعی است بنابراین بهتر است در تهیه غذا برای خوش طعم کردن آن، انواع چاشنی ها را به صورت تازه استفاده کنید. البته نکته ای که باید هنگام استفاده از چاشنی ها به آن توجه داشته باشید، زمان استفاده از آنهاست. یکی از چاشنی ها و ادویه های پرمصرف در تهیه غذاها، زردچوبه است که حاوی مقادیر بالایی کورکومین (نوعی آنتی اکسیدان طبیعی) است که در برابر نور، حرارت و اکسیداسیون بسیار حساس است و به همین دلیل اگر در ابتدای پخت به غذا اضافه شود و مدت زمان حرارت هم بالا باشد، مسلما احتمال از بین رفتن این ترکیب بیش از زمانی خواهد بود که در مرحله آخر طبخ افزوده شود. خلاصه اینکه بهتر است تمام ادویه ها را در مراحل پایانی به ماده غذایی اضافه کنید.
دکتر محمدرضا وفا
دانشیار دانشگاه علوم پزشکی تهران
منبع: هفته نامه سلامت شماره ۴۰۹