مادر موجودی است که همه استعداد‌ها،عواطف و احساسات برای رشد و تربیت انسان‌ها در وجود اش نهفته است. خداوند هر آن چه را که برای پرورش انسان در همه مراحل زنده گی ضروری می‌ باشد در وجود مادر به ودیعه گذاشته است؛ بنا براین مفهوم این سخن ژرف که بهشت زیر پای مادران است، فرجام همه تلاش‌ها، فعالیت‌ها، سختی‌ها و فدا کاری‌های مستمر مادران را در تربیت و پرورش فرزندان سالم و صالح و راهگشا برای جوامع بشری نمایان می‌سازد که بهشت آماده‌ی پذیرش گام‌های مادرانی است که با تربیت الهی، مقدسشان جوامع پاک، سالم و پویا را بنیان نهاده اند.

زن به عنوان مادر حیثیتی را  دارا است که با تمام لطافت و عطوفت اش در مواقع مهم و به جا می‌تواند آنچنان رشادت و شهامت را از خود نمایان سازد که شاید در بسیاری حالات مردان توانایی آن را نداشته باشند.

پس باید مادر را حرمت و تمجید نمود؛ زیرا او نه تنها در پرورش و  تربیت فرزندان خویش نقش اساسی  دارد؛ بلکه در شکل دادن جامعه ی بشری نقش ارزنده و غیر قابل انکار دارد.
تاریخ گواهی می‌دهد هر جامعه که به حقوق زنان به مثابه مادران  توجه نموده و این نیمی از جمعیت خویش را از اسارت تبعیض جنسی ر‌هایی داده  به شگوفایی و مدارج عالی پیشرفت دست یافته اند.

مقام مادر  در تمام اندیشه‌ها و مذاهب، بازتاب روشن یافته است و از مادر به عنوان سرچشمه‌ی زندگی انسانی، آفریدگار عشق، محبت، دوستی و انسانیت یاد شده است.
سال‌‌ها قبل  در کشور‌ها و مذاهب مختلف جهان از مقام والای مادر به اشکال مخلف تجلیل به عمل می‌آمد.