مرحوم آیت الله العظمی بروجردی (ره) در احوالات خود گفته است: در اصفهان تحصیل می‌کردم، اساتید آن روز اصفهان کم‌نظیر بودند،‌مانند آیت‌الله العظمی کلباسی،‌مرحوم آقا سید باقر درچه‌ای، حکیم بزرگ قشقایی، و حکیم بزرگ ملا محمد کاشانی.

آیت الله العظمی بروجردی (ره) نقل می‌کنند: من گرم تحصیل در محضر ایشان و عاشق این اساتید بودم. همواره مایه‌های علمی من بالا می‌رفت که نامه‌ای از پدر دریافت کردم. “پدر ایشان (که از علما بود) در بروجرد، معاش زندگی را از راه کشاورزی تامین می‌کرد"،‌ در نامه آمده بود:‌حسین عزیزم ‌به بروجرد بیا،‌من وسائل عروسی تو را فراهم کرده‌ام.

نامه‌ای به پدر نوشتم که مرا از ازدواج معاف کنید و اجازه بدهید درس بخوانم، پدر در جواب نوشت: فکر نمی‌کنی اگر به سخن پدر گوش ندهی، این مانع تو باشد؟ خدا در قرآن فرموده‌است: “و بِالوالدین احساناً".

بلافاصله به بروجرد رفتم. عروسی که تمام شد، پدرم گفت:‌حالا می‌خواهی بروی برو. آیت‌الله العظمی بروجردی می‌گفتند؛ بروجردی شدن یعنی ( به جایگاه مرجعیت و رسیدن به قله‌های بلند علمی) در مرهون این خانم بود که پدر من برای من گرفت.

برگرفته از كتاب ارزش ها و لغزش ها حجت الاسلام و المسلمين حسين انصاريان