وقت ایشان یا به مطالعه فقه و فقاهت می‌گذرد یا به عبادت

غلامعلی حدادعادل، رئیس سابق و نماینده فعلی مجلس – پدرزن مجتبی خامنه‌ای – در سال۱۳۹۱در مصاحبه با نشریه پاسدار اسلام درباره شخصیت سید مجتبی چنین می‌گوید: «می‌دانم که آقا مجتبی هرگز راضی نیست من درباره او صحبتی بکنم و سخنی بگویم و خودش هم هرگز درباره خودش کمترین سخنی به زبان نمی‌آورد و از خود در برابر تهمت‌ها و اهانت‌ها، دفاعی نمی‌کند. اما می‌دانم که سالهاست در قم درس خارج تدریس می‌کند و اوقات خود را در منزل یا به مطالعه فقه و فقاهت می‌گذارند یا به عبادت. پس از شلوغی‌های بعد از انتخابات سال۸۸، جوانی بود که من او را می‌شناختم و شنیدم که او هم در این قضایا و در تظاهرات و اعتراضات و کارهای پشت صحنه بسیار فعال است. یک روز با او قرار گذاشتم و به دفتر من آمد و با او صحبت کردم و گفتم: این حرف‌هایی که زده می‌شود و این ادعای تقلب در انتخابات، کلاً دروغ است و من اگر مطمئن نبودم، وارد میدان نمی‌شدم. از میان این حرف‌هایی که در سایت‌ها و خیابان‌ها و تلویزیون‌های خارجی می‌زنند، دروغ بودن یکی را خیلی راحت‌تر می‌توانم به تو اثبات کنم و آن حرف‌هایی است که راجع به آقا مجتبی می‌زنند. می‌خواهی همین الآن و بدون قرار قبلی، دست تو را بگیرم و به منزل دخترم ببرم و بگویم مه‌مان دارم و تو ببینی که آقا مجتبی با۴۰سال سن چه طوری زندگی می‌کند؟ بیا برویم تا ببینی که زندگی ایشان به مراتب از زندگی یک کارمند متوسط شهرستانی ساده‌تر است و آپارتمانی که ایشان دارد با هیچ یک از خانه‌های این آقایانی که خودشان را وسط انداخته‌ و ادعای تقلب را ساخته‌اند قابل مقایسه نیست. شما حتماً این شایعه را شنیده‌ای که۵. ۱میلیون پوندی که بانک‌های انگلیس مسدود کرده‌اند، متعلق به آقا مجتبی است! ‌ یا داستان کامیون پر از شمش طلا را که به ترکیه رفته و گفتند متعلق به ایشان بوده است، حتماً شنیده‌ای. اثباتش کاری ندارد. سرزده و همراه هم می‌رویم و زندگی آقا مجتبی را ببینی. البته آن جوان حرفم را قبول کرد، چون مرا می‌شناخت و گفت: می‌دانم این حرف‌ها دروغ است.»

نگاه و بینش ایشان کاملا با رهبری همگون و همسوست

فرید حداد عادل نیز درباره تفکر و دید سیاسی آقا مجتبی در سالنامه مثلث می‌گوید: «ایشان نگاه و بینشش کاملا با رهبری همگون و همسو است. هر جا تکلیف باشد و دستور رهبری، ایشان به وظیفه خود عمل می‌کنند. ایشان به این شکل فعالیت سیاسی ندارند. ایشان خیلی درس می‌خوانند و خارج فقه تدریس می‌کنند و در کار خود نیز موفق هستند و خیلی پیچیده‌تر از دروس متداول درس خارج طرح مطلب می‌کنند.»

نباید از خاطر برد که بسیاری از طلاب حوزه علمیه قم بار‌ها فرزندان مقام معظم رهبری را دیده‌اند که بر خلاف نوه و فرزندان دیگر مسئولین نظام بدون هیچ تشریفاتی، البته‌گاه با یک محافظ در سطح فیضیه یا دیگر مدارس علمیه شهر مقدس قم به درس و بحث و تدریس مشغول هستند و به سادگی و با فروتنی در بین مردم به رفت و آمد می‌پردازند. طلاب گرانقدر که هر یک متعلق به یکی از مناطق دور و نزدیک این کشور هستند همچون رسانه‌ای فراگیر، مشاهدات خدشه ناپذیر خود را به گوش اقوام و دوستان و مریدان خویش در همه نقاط ایران رسانده‌اند.

در باب معنای توکل حسن بن جهم گوید: از حضرت رضا (علیه السلام) پرسیدم و گفتم: قربانت گردم توکل را برایم تعریف کنید؛ ایشان فرمودند: «از هیچ کس جز خداوند نترسى.»[1] یعنی این که در هر کار و فعلی که می خواهیم انجام دهیم، معیار، خوف و ترس از خلق خدا نباشد و فقط از خدا بترسیم و بس. در آن مسیری که خداوند معین کرده است حرکت کنیم، مخالف دستورات خداوند عمل نکنیم، خداوند را به وکالت بگیریم و اموراتمان را به او بسپاریم، هرچند به ظاهر از مخلوقات در امان نباشیم.

_______________________________________________________

1 ـ ابن شعبه حرانى، حسن بن على، تحف العقول / ترجمه حسن زاده‏، ج 1، ص 807

روزی تمام روستایی ها تصمیم گرفتند تا برای بارش باران دعا کنند در روزی که همگی برای دعا جمع شده بودند

تنها یک پسر یچه با خود چتری داشت

نتایج یک مطالعه نشان داده است «آنتوسیانین» موجود در آب آلبالو به کاهش عوامل خطر بیماری‌های قلبی عروقی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دوم کمک می‌کند.

این مطالعه جهت بررسی تأثیر مصرف آب آلبالو به عنوان یک منبع غنی از آنتوسیانین‌ها بر سطح چربی‌ها و فشار خون در بیماران مبتلا به دیابت نوع دوم توسط گروهی از متخصصان دانشگاه میشیگان انجام شده است.

به گفته پزشکان، خطر بیماری‌های قلبی عروقی در مبتلایان به دیابت بالا است از این رو دست‌یابی به سطوح مناسب چربی‌های خون در این بیماران از اهمیت خاصی برخوردار است. تغذیه و از جمله مصرف آنتوسیانین‌ها، نقش مهمی در کاهش خطر بیماری‌های قلبی و فشار خون دارد.

در این مطالعه 16 زن مبتلا به دیابت نوع دوم مورد بررسی قرار گرفتند. در طول دوره این مطالعه شرکت کنندگان به مدت شش هفته آب آلبالو مصرف کردند. وزن، چربی‌های خون و سطح فشارخون سیستولیک و دیاستولیک این بیماران در شروع و پایان مطالعه اندازه‌گیری شد.

به گزارش روزنامه استار، نتایج این بررسی نشان داد که مصرف آب آلبالو به بهبود عوامل خطر بیماری‌های قلبی عروقی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دوم کمک می‌کند.

برخی افراد با این دید که مؤمنان انسان هایی خشک و سرد هستند، از آنان دوری می کنند و یا حداقل نسبت به آنان بی میل و رغبت هستند؛ در حالیکه شادی، نشاط، شوخی و مزاح از شاخصه های اصلی مؤمنان است و این مهم در سیرۀ اهل بیت (علیهم السلام) نمایانگر است. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و اله) وقتی شخصی از یارانش را اندوهگین می دیدند، همانا او را با شوخی، شاد می کردند و این نسبت به تمام ائمه اطهار (علیهم السلام) صدق می کند. مزاح و شوخی در حد متعادل و بدون آن که معیارهای اخلاقی مخدوش شود، پسندیده و مورد تأیید عقل و شرع است. یونس شیبانی می گوید: امام صادق (علیه السلام) به من فرمودند: «شوخی و مزاح شما با یکدیگر چگونه است؟ گفتم اندک است. فرمودند: چرا با یکدیگر مزاح نمی کنید؟ همانا مزاح از نشانه های حسن خلق است و تو به واسطۀ آن شادمانی در دل برادرت ایجاد می کنی.» این تمییز داده شدن مؤمنان بیانگر این مطلب است که آنان باید از این فضائل به بهترین نحو بهره ببرند. به عبارت دیگر شادی آنان باید به گونه ای باشد که ایمان شخص را تقویت کرده و فرد را در درجات ایمانی ارتفاع دهد. به طور کلی دو نوع شادی تعریف شده است: شادی ممدوح که مورد رضایت خداوند است و شادی مذموم که نارضایتی باری تعالی را در پی دارد. مهم ترین معیارهای شادی و نشاط ممدوح با محوریت توحید، دوری از گناه، احیای ارزشها، شاد کردن دیگران و شادی طبق سیره معصومین (علیه السلام) تبیین شده است و شادمانی برای گناه، افراط در شادی، دروغ شادی آور و شادمانی کاذب از مصادیق شادی مذموم است و در نهایت، مهم ترین عوامل شادی آفرین با تأکید بر قرآن و روایات در پرهیز از گناه و آزار مؤمن و اجتناب از لهو تبیین شده است. همان طور که تنة درخت، ایمان و اساسی ترین محور زندگی برای یک جوان مؤمن است، شاد بودن و فرح انگیزی نیز یکی از شاخصه های اصلی این درخت تنومند است. در شادی کردن باید مواظب بود که شادی ما، موجب ناراحتی فرد دیگری نشود.
ائمه اطهار (علیهم السلام) ضمن توجه به سرگرمی ها و تفریحات سالم و اهتمام به آنها و صرف بخشی از شبانه روز به تأمین لذت های حلال که کمک کنندۀ انسان در سایر امور است، عنایت ویژه ای به معنویات و لذتهای معنوی (دعا و مناجات و راز و نیاز با خدا) داشتند؛ زیرا تأثیر روانی نیایش و آرامش به وجود آمده از آن غیر قابل انکار است. به عنوان نمونه امام رضا (علیه السلام) دربارۀ تقسیم بندی اوقات شبانه روز توصیه می کنند که آن را در چهار ساعت تقسیم کنید و یکی از آنها این است که از تفریحات و لذائذ بهره ببرید و از مسرت و شادی ساعات تفریح، نیروی انجام وظایف وقت های دیگر را تأمین کنید. نگاه قرآن و روایات اسلامی به نشاط و شادابی، نگاه مثبتی است و با تبیین مصادیق مورد قبول، آن را از علائم مؤمنان و اوصاف بهشتیان بر شمرده است.

«وَضَرَبَ اللّهُ مَثَلاً رَّجُلَیْنِ أَحَدُهُمَا أَبْكَمُ لاَ یَقْدِرُ عَلَىَ شَیْءٍ وَهُوَ كَلٌّ عَلَى مَوْلاهُ أَیْنَمَا یُوَجِّههُّ لاَ یَأْتِ بِخَیْرٍ هَلْ یَسْتَوِی هُوَ وَمَن یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَهُوَ عَلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ» (سوره نحل آیه 76)

و خدا مثلى [دیگر] مى‏زند: دو مردند كه یكى از آنها لال است و هیچ كارى از او برنمى‏آید و او سربار خداوندگارش مى‏باشد. هر جا كه او را مى‏فرستد خیرى به همراه نمى‏آورد. آیا او با كسى كه به عدالت فرمان مى‏دهد و خود بر راه راست است یكسان است؟

ما معمولاً به “خاصیّت” ها خیلی اهمیت می دهیم، خاصیت میوه ها، غذاها، گیاهان، سنگ ها و ….

اما شاید به خاصیت خودمان هرگز فکر نکرده باشیم که آیا ما هم خاصیتی داریم؟

یا اصلاً خاصیت انسان ها به چیست؟

اگر کمی به اطراف مان دقت کنیم، خاصیت آدم ها را در خواهیم یافت، نیازی هم به آزمایشگاه و تجزیه و ترکیبشان نیست.

بعضی آدم ها هستند که خیلی راحتند، می خورند و می ریزند و می پاشند و هرگز برایشان اهمیتی ندارد که کاری که می کنند، حرفی که می زنند، و وجودشان آیا برای دیگران سودی دارد یا خیر؟

این ها برایشان این چیزها مهم نیستند یعنی خاصیتی ندارند همین که خودشان را این طرف و آن طرف می کشند هنر کرده اند، هرگز هیچ مسۆلیتی به عهده نمی گیرند، معمولاً شخصیت هایی وابسته اند و اطرافیان از اینها فراری هستند چرا که خرده فرمایشاتشان تمامی ندارد و خدای ناکرده اگر کوچکترین کاری از آنها خواسته شود از پسش بر نمی آیند یا زحمت را دو برابر می کنند.

ادامه »

                                                 
امام رضا (علیه السلام) از امام سجاد (علیه السلام) در مورد نیت مسافر و هدف مسافرت و ارزش هایی که در حین سفر باید کسب کرد روایت مى کنند که فرمودند: «شما اگر براى به دست آوردن پنج چیز به مسافرت بروید و آن ها را به دست بیاورید ارزش دارند و آن ها عبارت اند از: هیچ بنده اى نباید از کسى بترسد مگر از گناهش. جز از خداوند از کسى دیگر امید نداشته باشد، اگر چیزى نمى داند بدون حیاء و شرم در جواب سائل بگوید نمى دانم و صبر در برابر ایمان مانند سر در برابر بدن است و ایمان ندارد کسى که صبر ندارد.»[1]. کبر در جواب سائل را کنار گذاشته و با فروتنی به چیزی که علم ندارد اعتراف داشته باشد و موجبات گمراهی سؤال کننده را فراهم نیاورد. صبر را در سختی های بین راه بیاموزد و آن را ره توشه صراط خویش قرار دهد که همانا این صفت نقش حیاتی در سبک زندگی یک مسلمان دارد. صبر شخص صابر از نشانه های ایمان آن فرد است. در مورد خاکی بودن با هم سفران در حین سفر نیز عبدالله بن الصلت از مردى که از اهل بلخ بود و با حضرت رضا (علیه السلام) در سفر خراسان همراهى می کرد نقل می کند: «یکى از روزها در خدمت آن حضرت بودیم و براى او غذائى حاضر کردند. حضرت رضا (علیه السلام) همه غلامان خود را چه آنها که سیاه بودند و چه غیر سیاه دعوت کردند سر سفره با آن جناب غذا بخورند. گوید: عرض کردم: قربانت گردم بهتر بود براى این غلامان و خدمت گزاران سفره اى جداگانه ترتیب مى دادید. فرمودند: «مَهْ إِنَّ الرَّبَّ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى وَاحِدٌ وَ الْأُمَ وَاحِدَةٌ، وَ الْأَبَ وَاحِدٌ وَ الْجَزَاءَ بِالْأَعْمَالِ»؛ خداوند همه ما یکى است و مادر و پدر ما هم یکى است و پاداش هم در برابر اعمال داده مى شود.»[2] امام رضا (علیه السلام) همه را دارای شرایطی یکسان در پیشگاه خداوند معرفی می کنند و فرق بین آدمیان را در فضائل آن ها با یکدیگر می دانند. معصوم (علیه السلام) اولین چیزی را که در سفر مورد توجه قرار می دهند این است که مسافر در راه از کسی به جز گناهش نترسد، زیرا بدی به انسان نمی رسد مگر از گناهان خود او. سفر باید انسان را به ترک گناه بکشاند. در حین سفر همه چیز را از خداوند بخواهد و فقط به او امیدوار باشد

_________________________________

[1]. مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، ایمان و کفر (ترجمه کتاب الإیمان و الکفر بحار الأنوار جلد 64 / ترجمه عطاردى)؛ ج‏2 ؛ ص131
[2]. کلینى، محمد بن یعقوب، الکافی (ط - الإسلامیة) ؛ ج‏8 ؛ ص230ح296.

تعالیم روح‌بخش قرآن و عترت، تأکید بسیاری بر انس و ارتباط مردم با علمای دینی دارند و در این باره، مسلمانان را به طرق گوناگون تشویق نموده‌اند. مثلاً از منظر روایات، پشت سر عالم راه رفتن، نگاه به صورت عالم و یا حتی نگاه به درب خانه عالم ثواب دارد. این ثواب‌ها تشویقی است و به خاطر پیروی مردم از علمای ربّانی که منجر به رستگاری آنان می‌شود وضع شده است.

البته باید توجه داشت که پیروی از عالمی جایز است و ثواب دارد که ربّانی و متّقی باشد؛ عالمی که علاوه بر تخصّص و آشنایی کامل به اسلام عزیز، متدین بوده و دنیاطلب نباشد.
اگر شجره طیبه قرآن در عمق جان انسان رسوخ کند، سقوط نخواهد کرد و رسوخ این شجره طیبه در عمق ذات انسان، با سر و کار داشتن با علمای ربّانی و روحانیت متّقی و راه‌یافته و با سر و کار داشتن با مساجد و جلسات وعظ و مجالس عزاداری‌ و همچنین با سر و کار داشتن با کتاب‌های دینی که مبین احکام، اخلاق و اعتقادات اسلام هستند، میسّر خواهد شد

هر کسی که لباس روحانیت بر تن دارد، شایسته پیروی نیست. نباید تصور شود که افراد عالم نما، راه از چاه تشخیص می‌دهند و می‌توانند راهنمای دیگران باشند. کسی لیاقت تبلیغ دین را دارد که بر احکام، اعتقادات و اخلاق اسلام، مسلّط باشد. علاوه بر این، روح خداترسی در عمق جان او حکم‌فرما باشد. بنابر تعبیر قرآن کریم:

«الَّذینَ یبَلِّغُونَ رِسالاتِ اللَّهِ وَ یخْشَوْنَهُ وَ لا یخْشَوْنَ أَحَداً إِلاَّ اللَّهَ»[1]

یافتن چنین عالمی و پیروی از او، از همه واجبات، واجب‌تر است؛ زیرا عالم ربّانی و راه‌یافته، معلّم اخلاق انسان است و علاوه بر آنکه مانع سقوط انسان می‌شود، می‌تواند او را به مقام آدمیت برساند. البته در این خصوص نباید به غلط تصوّر شود که هر کسی باید یک معلّم خصوصی در اخلاق داشته باشد. این امر به خصوص برای عموم مردم، ممکن نیست.

انسان باید در مجالس وعظ و خطابه علمای راستین شرکت کند و از نوارها و سی‌دی‌های دینی و مورد اطمینان استفاده لازم را ببرد تا راه مستقیم را بیابد و سعادت‌مند شود، وگر نه کسی خود به خود رستگار نخواهد شد.

______________________________________________

1- احزاب / 39