أَرْبَعٌ لا یَدْخُلُ بَیتتاً واحِدَةٌ مِنْها إِلاَّ خَرِبَ وَلَمْ یَعْمُرْ بِالْبَرَکَةِ: الخِیانَةُ وَ السَّرِقَهُ وَ شُرْبُ الخَمْرِ وَ الزّنا(1)
ترجمه
چهار چیز است که اگر یکی از آنها در خانه ای وارد شود، ویران می گردد و برکت خدا آن را آباد نمی کند:
خیانت، دزدی، شرابخوری، و عمل منافی عفت!

شرح کوتاه
نه تنها خانه ها، که اجتماعات نیز از این قانون بر کنار نیستند:
هنگامی که خیانت در اجتماعی نفود کند روح اعتماد از آن برچیده می شود.
و هنگامی که سرقت در اَشکال مختلف در آن راه یابد آرامش از آنها رخت بر می بندد.
و هنگامی که میگساری در میان آنها رایج گردد، افکاری ناتوان و فرزندانی معلول و جوانانی بی اثر خواهند داشت.
و هنگامی که دامان آنها آلوده بی عفتی گردد بنیان خانواده ها متزلزل خواهد گشت، و نسل آینده آنها به فساد کشیده خواهد شد.

1. از نهج الفصاحه.

اگر روزی او را ببینم…
به او می‌گویم:
ای عدل منتظر و ای حاضر ناظر! چشم‌ها به تو دوخته شده و منتظران حقیقت، همچو شمعی تا صبح ظهور درغم هجرانت می‌سوزند. چه سخت و گران است بر من این که ببینم همه خلق را و فقط تو را نبینم: «عزیزٌ علیّ ان اری الخلق و لاتری».(1)
هر آدینه که می‌رسد، دل بهانه تورا می‌گیرد و ما لب‌ها را با «ندبه» و «کمیل» متبرک کرده و رو به دریای انتظار به انتظار طلوع آفتاب می‌نشینیم.
ای مولای من! چشم‌ها آن‌قدر در فراق تو اشک ریخته و انتظار کشیده، دست‌ها آن‌قدر طلب نور کرده و دوش‌ها آن‌قدر تازیانه سنگین اهانت دشمنان اسلام را بر پیکره باورهای دینی تحمل کرده که دگر توان از کف داده . مولای من! کجا هستی که دوستانت را عزت بخشی و دشمنانت را ذلیل و خوار کنی: «این معز الاولیاء و مذل الاعداء».(2)
ای سایبان دل‌های سوخته و ای انتظار اشک‌های به هم دوخته! عاشقانت هر جمعه دیدگان خود را با اشک می‌آرایند و دلشان را نذر تو می‌کنند. هر صبح با مولایشان تجدید میثاق می‌کنند. کاروان دل را به غروب می‌برند، زبان را به ذکر ظهور مشغول می‌دارند و بر سجّاده انتظار نشسته و انتظار بر دوش می‌کشند، تا دعایشان مستجاب شود.
ای تجدید کننده احکام، و ای طلب کننده خون شهید کربلا ! کجا هستی؟
بیا و دیدگان را با ظهورت مزیّن کن و دریای محبّت را بردل مشتاقان جاری کن.
ای چشمه عدالت! با طولانی شدن انتظارت، غفلت وهوای نفس ما را به خطا کشانده است، چشم‌ها نگاهشان را به رایگان می‌فروشند. بازار معامله پا یا پای قلب‌های سکه‌ای در برابر قلب‌های سپیده، بسیار داغ است.
چقدر مردم بر گردنشان قلب‌های سکه‌ای آویزان کرده‌اند؟
ای کاش می‌دانستم در کدامین سرزمین قرار داری:
«لیت شعری، این استقرّت بک النوی، بل ایّ ارض تقلّک او ثری»(3)؟
ای بلندای نیکی، دوست دارم هر آدینه که می‌رسد، ندبه‌های زائرانت را دانه دانه در جامی جمع کنم و از آن قلب بلوری بسازم و هنگام ظهورت با قلبی بلوری به استقبالت بیایم. مولای من! کی می‌شود که توما را ببینی و ما تو را ببینیم و کی می‌شود که این گفته مصداق پیدا کند که: «متی ترانا و نراک».(4)
هر جمعه دوباره سلام، دوباره ندبه، دوȘǘљǠحسرت و آه، انتظار، غروب، غریبی!
دوباره زخم کهنه جدایی‌ام سر باز می‌کند.
مرض مزمن گناه و خصمان درونی و بیرونی، روحم را در زنجیر غفلت به بند کشیده‌اند. برای درمان دردم، راه را به خطا رفته‌ام، مرا دریاب یا صاحب الزمان!
ای تمام آرزوی من! ای غایب غیبت نشین! توان سخن گفتن را از دست داده‌ام.
ای مهربان! به معصیت و نا سپاسی‌ام اعتراف می‌کنم.
دستان ناامیدم را که در بند شیطان است، امید بخش و اُفق فکرم را به سمت معرفت و حقیقت جهت ده.
مولای من با نادم و پشیمانم و با کوله باری از دلتنگی زمانه که پشتم را خم کرده سر تعظیم فرود می‌آورم و ادای احترام می‌کنم.
ای با شکوه! ای هستی شیعه! فریاد بی‌کسی‌هایم را بشنو. قلب شکسته ام را درمان کن، اگر چه بارها عهد شکنی کرده‌ام. اگر چه درکلاس درست همیشه غایب بوده‌ام، اگرچه به اقیانوس محبتت نگاه نکرده‌ام، حال همچو برگ خزانی که اسیر زمستان سرد و تاریک شده، با دستان خالی و پشتی خمیده درمحضرت زانوی ادب خم کرده و به انتظار پاسخ در سکوتی مبهم به سرمی برم تا جوابم را بدهی و باران رحمتت را بر قلب محزونم بباری.
به امید آن روز

پی نوشت

1) دعای ندبه.
2) همان.
3) همان.
4) همان.

1 - نماز اوّل وقت خواندن و انجام دستوراتی که خدا رعایت اون‌ها رو واجب دانسته و ترک مواردی که از اون‌ها نهی کرده است.
2 - احترام گذاشتن به پدر و مادر و بزرگترها.
3 - انجام صله رحم، یعنی اینکه عزیزان نزدیک ما مثل مادر و پدر، مادر بزرگ و پدر بزرگ، برادر و خواهر، دایی و خاله، عمو و عمّه و… به گردن ما حق دارند و ما باید به اون‌ها احترام بزاریم و به اون‌ها رسیدگی و کمک کنیم و همواره از احوالشون با خبر بشیم و اگر فوت کردند، براشون خیرات کنیم و بیادشون باشیم و براشون از خدا طلب بخشش کنیم.
4 - خوب درس خواندن و احترام به معلّم و استاد گذاشتن .
5 - انتخاب دوستان خوب که رفتار و اعمالشون در راه خیر و نیکی باشه.
6 - خواندن قرآن و هدیه نمودن ثواب اون جهت سلامتی امام زمان‌علیه السلام.
7 - صدقه دادن به نیّت سلامتی امام زمان‌علیه السلام، حتّی اگر صدقه ما هم کم بود، اشکالی نداره.
8 - شرکت در نماز جمعه و نماز جماعت مسجد محلّه.
9 - شرکت در تظاهرات 22 بهمن و روز قدس و دوری از دشمنان اسلام و قرآن و دعا برای نابودی اون‌ها.
10 - شرکت در دعای ندبه که صبح جمعه برگزار میشه.
11 - خواندن دعای عهد که هر روز بعد از نماز صبح، ثواب زیادی داره.
12 - مطالعه و تحقیق جهت شناخت بیشتر ویژگیهای اخلاقی و رفتاری چهارده معصوم‌علیهم السلام.
13 - حضور در مسجد مقدّس جمکران و خواندن نماز امام زمان‌علیه السلام.
14 - گوش به فرمان رهبر معظم انقلاب بودن.
15 - پوشیدن لباسی که مناسب یک دوستدار اهل بیت‌علیهم السلام و امام زمان‌علیه السلام است.
16 - رعایت نظافت و پاکیزگی و داشتن اخلاق خوش، چه در منزل و چه در بیرون.
17 - منتظر امام زمان‌علیه السلام بودن در همه حال و برای ظهور ایشان دعا کردن.
18 - خواندن دعای سلامتی امام زمان‌علیه السلام، مخصوصاً بعد از هر نماز.
19 - کمک کردن به همسایه‌ها و احترام به اون‌ها.
20 - دعا برای نابودی دشمنان اسلام، به خصوص امریکا و اسرائیل و منافقان.
ان شاء اللَّه شما عزیزان با رعایت این موارد، جزء دوستداران واقعی امام زمان‌علیه السلام بشید و کاری کنید که موجب خشنودی آن حضرت شده و آقا برای شما دعای خیر بکنه، ان شاء اللَّه.
امام زمان‌علیه السلام در سخنانی می‌فرمایند:
«ما شما را به حال خود رها نمی‌کنیم و همواره به یاد شما هستیم»
اللّهم عجّل لولیک الفرج‌

در حدیث از امام صادق‌علیه السلام نقل شده که فرمود: برای طلب فرزند در سجده این دو آیه را بخواند: (1)
1 - «رَبِّ هَبْ لِی مِنْ لَدُنْکَ ذُرِّیَّةً طَیِّبَةً اِنَّکَ سَمِیعُ الدُّعاءِ»؛ «رَبِّ لا تَذَرْنی فَرْداً وَاَنْتَ خَیْرُ الْوارِثینَ»؛(2)
خداوندا! از طرف خود، فرزند پاکیزه‌ای (نیز) به من عطا فرما، که تو دعا را می‌شنوی! پروردگار من! مرا تنها مگذار (و فرزند برومند ی به من عطا کن)؛ و تو بهترین وارثانی!
در حدیث دیگر از امام جعفر صادق‌علیه السلام نقل شده است: شخصی شکایت کرد که من بچه‌دار نمی‌شوم. حضرت فرمود: چون خواهی به نزد زن خود بروی، این سه آیه را بخوان، ان شاء اللَّه خدا تو را فرزندی روزی می‌کند: (3)
2 - «وَذَاالنُّونِ اِذْ ذَهَبَ مُغاضِباً فَظَنَّ اَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَیْهِ فَنادی فِی الظُّلُماتِ اَنْ لا اِلهَ اِلّا اَنْتَ سُبْحانَکَ اِنِّی کُنْتُ مِنَ الظّالِمِینَ فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَنَجَّیْناهُ مِنَ الغَمِّ وَکَذلِکَ نُنْجِی الْمُؤمِنِینَ وَزَکَرَیّا اِذْ نادی رَبَّهُ رَبِّ لا تَذَرْنِی فَرْداً وَاَنْتَ خَیْرُ الوارِثِینَ»؛(4)
«و ذاالنون [یونس] را (به یاد آور) در آن هنگام که خشمگین (از میان قوم خود) رفت؛ و چنین می‌پنداشت که ما بر او تنگ نخواهیم گرفت؛ (امّا موقعی که در کام نهنگ فرو رفت،) در آن ظلمتها(ی متراکم) صدا زد: («خداوندا!) جز تو معبودی نیست! منزّهی تو! من از ستمکاران بودم! ما دعای او را به اجابت رساندیم؛ و از آن اندوه نجاتش بخشیدیم؛ و این گونه مؤمنان را نجات می‌دهیم! و زکریا را (به یاد آور) در آن هنگام که پروردگارش را خواند (و عرض کرد): «پروردگار من! مرا تنها مگذار (و فرزند برومند ی به من عطا کن)؛ و تو بهترین وارثانی!»
* * *
در کتاب طبّ الأئمّه علیهم السلام روایت کرده است: شخصی به خدمت امام محمّد باقرعلیه السلام از کمی فرزند شکایت کرد. آن حضرت فرمود: سه روز بعد از نماز صبح و نماز خفتن هفتاد مرتبه «سُبْحانَ اللَّهِ» و هفتاد مرتبه «اَسْتَغْفِرُ اللّهَ» بگو و بعد از آن این را آیات را بخوان، بعد با زن خود جماع کن که خدا پسری که خلقتش درست باشد به تو عطا می‌فرماید:
3 - «اِسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ اِنَّهُ کانَ غَفّاراً یُرْسِل‌السَّماءَ عَلَیکُمْ مِدْراراً وَیُمدِدْکُمْ بِاَمْوالٍ وَبَنِینَ وَیَجْعَلْ لَکُمْ جَنّاتٍ وَیَجْعَل لَکُمْ اَنْهاراً»؛(5)
… از پروردگار خویش آمرزش بطلبید که او بسیار آمرزنده است … تا بارانهای پربرکت آسمان را پی در پی بر شما فرستد، و شما را با اموال و فرزندان فراوان کمک کند و باغ‌های سرسبز و نهرهای جاری در اختیارتان قرار دهد!

پی نوشت:

1) سوره انبیاء: 89 - 87.
2) سوره نوح: 12 - 10.
3) البته همراه با دستور العمل و خواندن دعاهای دیگر که در مفاتیح و حلیة المتقین آمده است.
4) سوره مریم: 23 - 25.
5) سوره نحل: 78.

امام حسن(علیه السلام) می فرماید:
عَجِبْتُ لِمَنْ یَتَفَکَّرُ فی مَأْکُولِه کَیْفَ لا یَتَفَکَّرُ فی مَعْقُولِهِ، فَیُجَنِّبُ بَطْنَهُ ما یُؤْذیهِ وَیُودِعُ صَدْرَهُ ما یُرْدِیهِ(1)
ترجمه
عجب دارم از آنها که به غذای جسم خود می اندیشند; امّا به غذای روح خود نمی اندیشند، خوراک ناراحت کننده از شکم دور می دارند; امّا قلب خود را با مطالب هلاکت زا آکنده می کنند.

شرح کوتاه
همان طور که پیشوای بزرگ ما فرموده مردم معمولا در غذای جسمانی خود سختگیرند جز در پرتو نور چراغ دست به سفره نمی برند، و جز با چشم باز لقمه بر نمی گیرند، از غذاهای مشکوک می پرهیزند، و بعضی هزار گونه نکات بهداشتی را در تغذیه جسم رعایت می کنند.
امّا در غذای جان، با چشم بسته، در لابه لای ظلمت های بی خبری، هرگونه غذای فکری مشکوکی را در درون جان خود می ریزند، گفتار دوستان نامناسب، مطبوعات بدآموز، تبلیغات مشکوک یا مسموم همه را به آسانی می پذیرند و این جای بسیار شگفتی است.

1. سفینة البحار ماده طعم.

آشنا نبودن نسل جدید با آفت‌های اجتماعی موجب افت ارزش‌های اخلاقی و توفیق دشمنان فرهنگی و رواج خلاف و حرام در میان آنان می‌باشد. اگر جوانان مسلمان با این آفت‌ها آشنا باشند و از عواقب بد آن در میان افراد جامعه اطلاع یابند، بنابر فطرت پاکی که خداوند در نهاد آن‌ها قرار داده از آن آفت‌ها فاصله خواهند گرفت و دامن خویش را به چنین آفت‌های اجتماعی آلوده نخواهند کرد. صادق آل محمد علیه السلام مواردی از آفت‌های اجتماعی را چنین فهرست کرده است: الف) ستم کردن ب) فریبکاری ج) خیانت د) تحقیر و خوار کردن دیگران ه) اف گفتن: (نق بزند، غرغر کند و به این وسیله زحمات دیگران را نادیه گرفته و خود را چیزی پندارد.) و) دشمنی، کینه توزی و اظهار عداوت با برادران دینی ز)تهمت زدن ح)داد و فریاد و پرخاشگری ط) طمع کاری و حرص به دنیا. «و ان لایظلمه و ان لایغشه و ان لایخونه و ان لایخذله و ان لایکذبه و ان لایقول له اف و اذ قال له اف فلیس بینهما ولایة و اذ قال له انت عدوی فقد کفر احدهما و اذا اتهمه انماث الایمان فی قلبه کما ینماث الملح فی الماء؛ [1] به برادر ایمانی خود ستم ننماید، او را فریب ندهد، به او خیانت نکند، او را کوچک نشمارد، او را دروغگو نخواند، به او اف نگوید و اگر به او اف بگوید (غرغر کند) ولایت بین آن دو قطع می‌شود و اگر به برادر ایمانی‌اش بگوید تو دشمن من هستی، یکی از آن دو کافر [باطنی] می‌شود و اگر برادرش را متهم نماید، ایمان در قلب او ذوب می‌شود مانند ذوب شدن نمک در آب.» [2] .

پی نوشت:

[1] وسائل الشیعه، ج 12، ص 208.
[2] و در حدیث دیگری آن حضرت طمع نورزیدن و پرخاش نکردن را از نشانه‌های یک شیعه کامل شمردند: شیعتنا لا یهرون هریر الکلب و لایطمعون طمع الغراب (مستدرک، ج 12، ص 69).

 وَجَعَلْنَا مِنْ بَيْنِ أَيْدِيهِمْ سَدًّا وَمِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَيْنَاهُمْ فَهُمْ لَا يُبْصِرُونَ ﴿۹﴾

و در پيش روي آنها سدي قرار داديم، و در پشت سرشان سدي،

و چشمان آنها را پوشانده‏ايم، لذا چيزي را نمي‏ بينند!

غافلان بی ایمان ،نه از گذشته عبرت می گیرند.﴿خَلْفِهِمْ﴾

ونه از معجزه واستدلالی که پیش روی آنان  است.﴿مِنْ بَيْنِ أَيْدِيهِمْ﴾

کافر دربن بست است.﴿سَدًّا…سَدًّا﴾

انسان منکر خدا ،میدان مانور محدود دارد.﴿بَيْنِ أَيْدِيهِمْ سَدًّا وَمِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا﴾

در تبلیغات معقولات را به محسوسات تشبیه  کنیم. ﴿سَدًّا﴾

انسان کافر به خدا دید محدود وتحلیل سطحی دارد.﴿ فَهُمْ لَا يُبْصِرُونَ﴾

اگرآیینه عقل وفطرت غبار بگیرد،یا واقعیت را نشان نمی دهدیا بد نشان می دهد..﴿ فَهُمْ لَا يُبْصِرُونَ﴾

مشاهده شده درکتاب تفسیر سوره یس /محسن قرائتی/ص24