ماه شعبان برای سالکان طریق و رهپویان سوی دوست، از جایگاه و ارزش خاصی برخوردار است، نه تنها افراد گنهکار و درمانده، بلکه اولیای الهی نیز شب و روز آن را قدر می دانند و برای بهره مندی از برکات آن تمام سعی و تلاش خود را مبذول می دارند: در روایتی «صفوان بن مهران جمال» مى گوید: امام صادق (علیه السّلام) به من فرمود: «اطرافیان خود را به روزه ى ماه شعبان و تشویق كن.» عرض كردم: «فدایت گردم! آیا براى روزه ى آن فضیلت خاصى را در نظر دارید؟» فرمود: «بله، رسول خدا -صلّى اللّه علیه و آله و سلّم- وقتى هلال ماه شعبان را مى دید، دستور مى داد كه منادى در شهر «مدینه» ندا در دهد: اى اهل یثرب، من فرستاده ى خدا به سوى شما هستم. آگاه باشید كه شعبان ماه من است، پس رحمت خدا بر كسى كه در این ماه مرا یارى دهد. «إقبال الأعمال، ج 2، ص683.»
امام صادق (علیه السّلام) در ادامه فرمود: «امیر مؤمنان (علیه السّلام) مى فرمود: از آن زمان كه صداى منادى رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم) را درباره ى ماه شعبان شنیدم، در طول عمرم -اگر خدا بخواهد- روزه ى ماه شعبان از من فوت نخواهد شد». آن گاه امام صادق (علیه السّلام) فرمود: «روزه ى دو ماه پشت سر هم، توبه [پذیرفته شده] از سوى خدا است».
تجویز روزه برای نورانی شدن و خلاصی از گناه:
در روایی زیبا از امام علی (علیه السلام) اثر و برکت ارزشمند روزه ی ماه شعبان این چنین مورد توجه قرار می گیرد: «صَومُ شَعبانَ یَذهَبُ بِوَسواسِ الصَّدرِ وَ بَلابِلِ القَلبِ؛روزه ماه شعبان، وسواس دل و پریشانى هاى جان را از بین مى برد.
یکی از اعمال با ارزش و زیبای ماه شعبان، روزه گرفتن است. در متون روایی، احادیث فراوانی در خصوص اهمیت روزه در این ماه وارد شده است. «عَنْ أَبِی حَمْزَةَ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ عَنْ أَبِیهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله و علیه وآله مَنْ صَامَ شَعْبَانَ كَانَ لَهُ طُهْراً مِنْ كُلِّ زَلَّةٍ وَ وَصْمَةٍ وَ بَادِرَةٍ قَالَ أَبُو حَمْزَةَ قُلْتُ لِأَبِی جَعْفَرٍ ع مَا الْوَصْمَةُ قَالَ الْیَمِینُ فِی الْمَعْصِیَةِ وَ النَّذْرُ فِی الْمَعْصِیَةِ قُلْتُ فَمَا الْبَادِرَةُ قَالَ الْیَمِینُ عِنْدَ الْغَضَبِ وَ التَّوْبَةُ مِنْهَا النَّدَمُ؛« الكافی، ج 4، ص93، ح8»
أبو حمزه گوید: امام باقر (علیه السّلام) از پدر بزرگوارش (علیه السّلام) روایت نمود كه پیغمبر خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: شخصى كه ماه شعبان را روزه بگیرد از هر لغزش و «وصمة» (سستى) و «بادره» (تندى و تیز خشمى) مصون خواهد شد. ابو حمزه گوید: به آن حضرت عرض كردم: «وصمة» چیست؟ فرمود: سوگند در معصیت و نذر در نافرمانى از خدا منعقد نمى گردد، گفتم: «بادره» چیست؟ فرمود: سوگند خوردن در حال خشم، و توبه از آن پشیمانى از آن است» و همچنین در روایی زیبا از امام علی (علیه السلام) اثر و برکت ارزشمند روزه ی ماه شعبان این چنین مورد توجه قرار می گیرد: «صَومُ شَعبانَ یَذهَبُ بِوَسواسِ الصَّدرِ وَ بَلابِلِ القَلبِ؛ « تحف العقول ص 102 - خصال ص 612» روزه ماه شعبان، وسواس دل و پریشانى هاى جان را از بین مى برد.

مشاهده شده درحوزه نت

با ادامه مطالب همراه ما باشید…

میلاد باسعادت امام سجاد«علیه السلام» زینت عبادت کنندگان جهان بر همه شیعیان جهان تبریک وتهنیت باد

محمّد بن مسلم بن شهاب زهری روزی با حالتی افسرده و اندوهگین به حضور امام سجاد علیه السلام آمد. وقتی امام، علّت ناراحتی وی را پرسید، گفت: «اندوه من ازسوی برخی مردم، به ویژه افرادی است که به آنان خدمت کرده ام؛ ولی آنها برخلاف انتظارم به من حسد ورزیده و در اموالم چشم طمع دوخته اند.»
آن حضرت، رهنمودهای راهگشایی به وی ارائه فرمود و سپس افزود: «اِحْفَظْ عَلَیْکَ لِسانَکَ تَمْلِکُ بِهِاِخْوانَکَ؛ از زبانت مواظبت کن، همه دوستان و آشنایانت در اختیار تو خواهندبود [و تو را دوست خواهند داشت].»سپس فرمود: «زهری! کسی که عقلش کامل ترین اعضای وجودش نباشد، باکوچک ترین اعضایش (زبان) هلاک می شود»
حضرت زین العابدین علیه السلام مهم ترین رمز توفیق در زندگی را تواضع و احترام به دیگران دانسته، می فرماید: «اگر دیدی که مسلمانان تو را احترام می کنند و مقامت رابزرگ می شمارند، بگو آنها بزرگوارند که بامن چنین رفتار می کنند و اگر از مردم نسبت به خود بی توجهی مشاهده کردی، بگو ازمن خطایی سرزده است که مستوجب چنین بی احترامی شده ام. هرگاه چنین اندیشیده باشی و طبق این تفکر عمل کنی،خداوند متعال، زندگی را بر تو آسان کرده،دوستانت زیاد و دشمنانت به حدّاقل خواهند رسید. در این صورت، نیکیهای دیگران تو را خوشحال می کند و از بدی واذیتهای آنان آزرده نخواهی شد»

مشاهده شده درحوزه نت

عباس(علیه السلام) آمد تا برادری را معنا کند، وفا را شرح دهد، ایثار را الگو باشد

شجاعت را تفسیر کند و دلاوری را مصداقی والا گرداند.

میلاد حضرت عباس(علیه السلام) مبارک باد.

تمام ویژگی ها و فضایل و کمالات حضرت عباس(علیه السلام) شعاعی از یک دایره است؛ دایره ای که بایستی آن را «ولایت پذیری» و اطاعت بی چون و چرا از «ولایت»نام نهاد.

به عبارت دیگر تمام ویژگی ها و کمالات ابوالفضل العباس(علیه السلام) در پرتو پیروی محض از ولی الله زمان خود یعنی برادرش، حسین(علیه السلام) رنگ می گیرد. همین ولایت پذیری است که شالوده اصلی دیگر فضایل و صفات آن بزرگوار را تشکیل می دهد. اگر این اطاعت پذیری از زندگی حضرت عباس(علیه السلام) حذف شود، دیگر فضایل حضرتش در بازار الهی قدر و بهایی نخواهند داشت.

در حقیقت، پذیرش ولایت حجت زمان و پیروی مطلق از حجت الهی، حرکات حضرت عباس را نه تنها در روز عاشورا، بلکه قبل از آن جهت داد و کرامات حضرتش به عنوان «باب الحوائج» در گشودن گره های کور زندگی متوسلین به آن حضرت، تنها گوشه ای از مزد دنیایی پروردگار به ایشان می باشد؛ طبیعتاً ذخایری که خداوند متعال برای آن بزرگوار در قیامت تدارک دیده است، به تصور ما در نخواهد آمد، و این اجر ولایت پذیری قمر بنی هاشم است

تمام ویژگی ها و فضایل و کمالات حضرت عباس(علیه السلام) شعاعی از یک دایره است؛ دایره ای که بایستی آن را «ولایت پذیری» و اطاعت بی چون و چرا از «ولایت»نام نهاد.

به عبارت دیگر تمام ویژگی ها و کمالات ابوالفضل العباس(علیه السلام) در پرتو پیروی محض از ولی الله زمان خود یعنی برادرش، حسین(علیه السلام) رنگ می گیرد. همین ولایت پذیری است که شالوده اصلی دیگر فضایل و صفات آن بزرگوار را تشکیل می دهد. اگر این اطاعت پذیری از زندگی حضرت عباس(علیه السلام) حذف شود، دیگر فضایل حضرتش در بازار الهی قدر و بهایی نخواهند داشت.

در حقیقت، پذیرش ولایت حجت زمان و پیروی مطلق از حجت الهی، حرکات حضرت عباس را نه تنها در روز عاشورا، بلکه قبل از آن جهت داد و کرامات حضرتش به عنوان «باب الحوائج» در گشودن گره های کور زندگی متوسلین به آن حضرت، تنها گوشه ای از مزد دنیایی پروردگار به ایشان می باشد؛ طبیعتاً ذخایری که خداوند متعال برای آن بزرگوار در قیامت تدارک دیده است، به تصور ما در نخواهد آمد، و این اجر ولایت پذیری قمر بنی هاشم است

 امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) از تبار امام حسین (علیه السلام)

در مجموعه روایات منقول از پیامبراکرم(صلی الله علیه وآله) و ائمه اطهار(علیه السلام) بارها تصریح شده است که منجی عالم بشریت حضرت مهدی(علیه السلام) از نسل امام حسین(علیه السلام) است. از جمله روایت شده است که پیامبراکرم(صلی الله علیه وآله) در یکی از روزهای آخر عمر مبارکشان در حالی که دست شان را به شانه امام حسین(علیه السلام) گذاشته بودند خطاب به دختر بزرگوارشان حضرت زهرا(علیه السلام) فرمودند:

مهدی این امت از نسل این فرزندم است. دنیا به پایان نخواهد رسید مگر این که مردی از اولاد حسین(علیه السلام) قیام کرده جهان را باعدل و داد پر سازد...1

ایشان در جای دیگر در ضمن معرفی ائمه اطهار(علیه السلام) می فرمایند:
امامان بعد از من دوازده نفرند که نُه نفر از آنها از تبار فرزندم حسین(علیه السلام) است که نهمین نفرشان قائم است این دوازده تن اهل بیت و عترت من هستند. گوشت آنها گوشت من و خون آنها از خون من است.2

امیر مؤمنان علی بن ابی طالب(علیه السلام) روزی به حضرت اباعبداللّه (علیه السلام) فرمودند:
نهمین فرزند تو ای حسین، قائم آل محمّد(صلی الله علیه وآله) است او دین خدا را آشکار ساخته وعدالت را در سرتاسر زمین حاکمیّت خواهد بخشید…3

در این باره خود امام حسین(علیه السلام) نیز می فرمایند:
نهمین فرزند من، قائم به حقّ است خداوند به وسیله او زمین مرده را دوباره زنده خواهد ساخت و دین را حاکمیّت خواهد بخشید. او حق را برخلاف میل مشرکان و دشمنان احقاق خواهد کرد.4

نتیجه آن که علاوه بر مشترک بودن اهداف نهضت عاشورا با قیام امام مهدی(علیه السلام) در زمان حکومت جهانی حضرت ولی عصر (علیه السلام) بذرها و نهالهای غرس شده در جریان قیام کربلا به بار خواهد نشست و به برکت آن، جهان پر از عدل و داد خواهد شد و تمام اهداف انبیای الهی از آدم تا خاتم تحقق خواهد یافت و بشر طعم واقعی صلح و امنیّت و سعادت را خواهد چشید.
پی نوشتها:
1 .بحارالانوار، ج51، ص91.
2 .کشف الغمة، ج3، ص294.
3 .منتخب الاثر، ص467
4 .اعلام الوری، 384.

از زمان خلقت آدم ابوالبشر تاکنون همواره دو جریان حقّ و باطل به موازات هم پیش رفته و کره خاک هیچ گاه از مصاف این دو جریان خالی نبوده است. پیروان هر یک از حق مداران گذشته، همواره بسترسازان حق گرایان آینده بوده اند و حق گرایان آینده تداوم بخشان راه حق پرستان گذشته. وضعیت باطل پیشه گان و دورافتادگان از صراط مستقیم نیز بر همین منوال بوده است.

در این میان ارتباط حجتهای الهی در تداوم بخشیدن به مسیر صحیح هدایت و سعادت بشر بسیار عمیق تر و محکم تر بوده است؛ چرا که هر نبیّ و ولیّ الهی با در نظر گرفتن شرایط عصری که در آن به سر می برد راه انبیا و اولیای الهی پیش از خود را تداوم می بخشد. به عبارت دیگر همه انبیا و اولیای الهی چراغهای نورانی هدایتند؛ منتهی هر کدام متناسب با شرایط زمانی و مکانی خود به نور افشانی می پردازند.

در فرهنگ اسلامی ائمه اطهار (علیه السلام) به عنوان جانشینان پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله) همگی نور واحدند و هدف مشترکی را دنبال می کنند. وجود هر یک از آنان همانند یک مشعل روشن یا عَلَم سرافراز، مسیر صحیح و کامل هدایت را به بندگان خدا نشان می دهند و آنان را از گرفتار شدن به ضلالت و گمراهی باز می دارند. با این همه ارتباط و پیوستگی بعضی از آنها با همدیگر از ویژگی و خصوصیتی برخوردار است که از بررسی این گونه از پیوندها می توان با مراحل گوناگون چگونگی تداوم مبارزه حقّ و باطل و سرنوشت نهایی این مبارزات و همینطور با بخشی از ریزه کاریهای دقیق سنتهای الهی و روند تحقق نهایی اهداف حیاتبخش انبیا و اولیای الهی آشنا شد.

بدون تردید پیوستگی و ارتباط امام حسین (علیه السلام) با آخرین حجت الهی حضرت بقیة اللّه (علیه السلام) بسیار بارز و در خور تعمّق است؛ چرا که با بررسی ابعاد مختلف پیوند این دو حجّت الهی به خوبی چگونگی فراهم شدن بستر حاکمیّت احکام و ارزشهای الهی در سرتاسر عالم مشخص می شود. این نوشته در پی آن است که برخی از پیوستگیهای حضرت سیدالشهداء(علیه السلام) با موعود بزرگ جهانی حضرت مهدی (علیه السلام) را روشن سازد.

مشاهده شده د ر حوزه نت