کسانی که به عبادت به طور کلی بی اعتنا هستند و کار خیر می کنند باید بدانند، کار خیر را باید خدا بپذیرد و اگر نماز را سبک بشماری و نماز رد شود، سایر تلاشها هم رد خواهد شد.
«إنْ قُبِلَت قُبِلَ ما سِواها و إنْ رُدَّت رُدَّ ماسِواها» این طرز فکر در بی اساسی مثل تصوّر برخی بد حجابان است که می گویند: «ای بابا دل باید پاک باشد» و دیگر دقت نمی کنند که پاکی دل با معنویت اطاعت پیدا می شود نه در فضای آلوده خودسری و بولهوسی و نافرمانی خداوند در پوشش.
کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد محقق است که او حاصل بصر دارد چو خامه در ره فرمان او سر طاعت نهاده ایم مگر او به تیغ بردارد روح این شعر مورد بحث درست است.
زیرا یکی از حکمت های عبادات، ورزیدگی روح و روان ما در راه خداپرستی و ایجاد روحیّه بندگی است.
عبودیت، یعنی بندگی.
کسی که بتواند بت خودپرستی خویش را خرد کند بنده واقعی است.
در زبان عربی به جاده خاکی که بر اثر رفت و آمد نرم و کلوخهایش خرد شده باشد «طریق مُعَبَّد» گویند.
عبادتها سنگلاخ های خودپرستی را در میدان جان خرد و نرم می کند.
راه وصول به حریم یار دو گام است.
اوّل، قدم نهادن بر خودپرستی، گام دیگر در کوی یار.
بیا و هستی حافظ ز پیش او بردار که با وجودِ تو کس نشنود ز من، که منم خدمت به بندگانِ خدا بهترین تیر ابراهیمی بر فرق بت خودپرستی خویش است.
آتش آن نیست که از شعله او خندد شمع آتش آن است که در خرمن پروانه زدند اسحاق بن عمار از امام صادق علیه السلام چنین روایت کند: «من طاف بهذا البیتِ طوافاً واحداً…»؛ هر که یک بار به دور خانه کعبه طواف کند، خداوند برایش شش هزار حسنه مقرر می فرماید و شش هزار گناهش را ببخشاید و شش هزار درجه اش عطا فرماید تا آن گاه که به محل مُلْتَزَم - بین رکن حجر و باب کعبه - برسد، که هفت باب از درهای بهشت بر او گشاید.
پرسیدم: جانم به فدایت آیا در طواف این همه فضیلت هست؟ فرمود: آری، و تو را آگاه کنم از کاری پر فضیلت تر از این.
برآوردن حاجت مسلمان برتر است از یک طواف و دو طواف و..
شمردند تا رسید به ده طواف. امام خمینی قدس سره هنگامی که همراه دوستان طلبه خود به مشهد مقدس مشرف می شد، دعا و زیارتشان را مختصر انجام می داد و زودتر به منزلی که اجاره کرده بودند، برمی گشت، منزل را آب و جارو، سماور را روشن و چایی را مهیا می کرد و منتظر بازگشت سایر دوستان می ماند و وقتی دوستان می رسیدند، از آنان پذیرایی می کرد.
یکی از طلاب می پرسد، این چه کاری است که شما می کنید برای چای درست کردن، دعا و زیارت را کوتاه و مختصر می خوانید و سریع به خانه بر می گردید؟ امام در پاسخ او می گوید: «من ثواب این آب و جارو و چای درست کردن را کمتر از ثواب آن دعا و زیارت نمی دانم»

صفحات: 1· 2