پدر در پاسخ کودک گفت: این درخت تنومند شده، دیگر راست کردن آن امکان پذیر نیست. در این جا، پدر روشن ضمیر، یه حقیقت روشنی پی برد و به فرزندش گفت: عزیزم! انسان مانند این درخت است. اگر از کودکی او را به آداب صحیح زندگی و اصول تربیت آشنا کردند، زهی سعادت. در غیر این صورت، اگر کـج بار آمد و با رذایل اخلاقی خـو گرفت، پدر و مادر و هیچ مربی دیگری نمی‌توانند او را بـه راه راست هدایت نمایند.
در اشعا ری که منسوب به امیرمومنان(علیهالسلام) است، چنین آمده:
حرّض بنیک علی الاداب فی الصغر
کـیما تقربّهم عـیناک فـی الکـبر
و انّـما مـثل الآداب تـجمعها
فی عنفوان الصبا کالنقش فی الحـجر
یعنی: کودکان و نونهالان خود را در دوران خردسالی به آداب پسندیده راهنمایی و تشویق کنید، تا فرداکه جوانانی شایسته و با فضیلت شدند، مایه چشم روشنی و افتخار شما بـاشند. زیـرا تزریق فـضایل و آداب خجسته در افکارکودک، همانند نقشی است که بر سنگ می‌کتند، کـه برای همیشه برجای خواهد ماند و با مرور ایام و وزش باد و باران، آن نقش زایل نمیگردد.
منبع. پرورش کودک از نظر اسلام/ 73.

صفحات: 1· 2