معصومین در رفع مشکلات مردم فعال هستند

از صدر اسلام به این طرف، وجود مقدس پیامبر(صلی‌الله‌و‌علیه‌و‌آله‌وسلم) و اهل بیت (علیهم‌السلام) در گرفتاری ها، پناهگاه مردم بوده اند. کسی نمی تواند گره‌گشایی ایشان را از مسائل، مصائب و مشکلات مردم محاسبه کند. کسی نمی‌تواند حساب کند امام رضا (علیه‌السلام) چقدر حاجت روا کرده، مریض شِفا داده، مشکلات جسمی، روحی، مادی و معنوی مردم را برطرف کرده است. کسی نمی‌تواند حساب کند، حضرت عبدالعظیم (علیه السلام) در شهر ری، چقدر حاجت‌ها را برآورده کرده‌است. کسی نمی‌داند، نقش وجودی حضرت زهرا (سلام‌الله)، امیرالمؤمنین (علیه‌السلام)، سیدالشهداء (علیه‌السلام) و حضرت مجتبی (علیه‌السلام) تا الآن چه بوده است. هر کدام از شما شاید سوابق زیادی از توسلات خودتان به این انوار طیبه و رفع مشکلات تان را داشته باشید.
تازه این مربوط به زمانی است که ما به آن ها توسل و مراجعه کرده‌ایم. در چندین برابر این مسائل و مشکلات، خود ما از ائمه چیزی نخواسته‌ایم، آنها خودشان مستقیماً اقدام و مسائل و مشکلات ما را برطرف کرده‌اند. بلاهایی که می خواسته سر ما بیاید، خیلی بیشتر از این است که ما فکر آن را بکنیم. هر کس در گذشته زندگی خودش مطالعه کند، می بیند چه مصائب، مفاسد، گناهان، هلاکت ها، نکبت ها و چه بدبختی هایی سر راه او بوده و اگر دست غیبی ائمه (علیهم السلام) نبود، چندین بار هلاک می شد.

بنابر این،‌ می‌توان گفت که امام زمان (عج)، همیشه در زندگی ما حضور دارد. امام در هنگام مشکلات، در کنار مردم است. اثر وجودی ائمه، به ویژه  وجود مقدس امام زمان (عج الله تعالی فرجه الشریف) قابل محاسبه نیست. وجود مقدس امام زمان (عج الله تعالی فرجه الشریف) یک وجود بسیار بسیار برجسته است. خودشان می‌فرمایند: نحوه انتفاع شما از من، مثل زمانی است که خورشید پشت ابر است. انشاءالله وقتی دوره ی غیبت تمام شود و به فرج آقا برسیم، ابرها کنار می رود و خیر دهی ایشان روشن تر خواهد شد.

خیلی وقت ها، خطراتی ما را تهدید می‌کرده، ولی دست غیبی امام زمان (عجل الله و تعالی فرجه الشریف) از ما رفع خطر کرده و ما را نجات داده؛ بدون این که ما از ایشان خواسته باشیم.                                                                           

                                                                        اززبان استاد شجاعی 

با گردش بی امان،زمان در پی کیست؟
اینگونه جهان، پرهیجان در پی کیست؟

دنبال که اینگونه زمین می گردد؟
با این همه چشم آسمان در پی کیست؟