ماه ذیقعده، ماه رضوی(ع)

در هر یک از ماه های قمری مناسبت‌هایی مـرتبط بـا اهـل بیت(ع) وجود دارد که می توان آن ماه را به نام آن امام نامید؛ در ماه ذی قعده می‌توان به خاطر مناسبتهای مـربوط به امام رضا(ع) آن را ماه امام رضا(ع) نامید؛ چرا که ولادت و شهادت آن حضرت (بنا بـر قولی) در این ماه واقع شـده اسـت و ازطرفی دیگر بهترین فصل زیارت آن حضرت؛ بلکه زیارت مخصوص ایشان است. همچنین ابتدای این ماه با ولادت خواهر گرانقدرش حضرت معصومه(س) مزین گشته و آخر این ماه نیز با شهادت حضرت جواد(ع) فرزند دلبند آن حضرت سـیاهپوش گردیده است. علاوه بر این، چند سالی است که اوّل تا یازدهم آن را «دهه کرامت» نامیده اند.

دهه کرامت

سالروز میلاد حضرت فاطمه معصومه و وجود مبارک امام هشتم (سلام الله علیهما) این دهه، دهه کرامت است؛ یعنی در این دهه می‌توان فرشته شد، چون کرامت در شناسنامه ملائکه است. وقتی ذات اقدس الهی فرشته ها را معرفی می‌کند در سوره مبارکه «انبیاء» می‌فرماید: ﴿بَلْ عِبادٌ مُکرَمُونَ٭ لا یسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَ هُمْ بِأَمْرِهِ یعْمَلُونَ﴾ فرشته را بندگان کریم می‌داند و معرّفی این کرامت را به این دو عنصر محوری قرار می‌دهد که نه اهل افراط اند نه اهل تفریط اند. این جمله ﴿لا یسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَ هُمْ بِأَمْرِهِ یعْمَلُونَ﴾ این به منزله حدّ تامّ کرامت است؛ ﴿بَلْ عِبادٌ مُکرَمُونَ﴾ چرا؟ چون ﴿لا یسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَ هُمْ بِأَمْرِهِ یعْمَلُونَ﴾ نه جلو می‎افتند نه دنبال، این اصل اوّل که ذات اقدس الهی در سوره «انبیاء» فرشته ها را به عنوان بندگان مکرّم معرفی می کند.

توصیه اخلاقی آیت‌الله بهجت (ره) :
تکان می‌خوری بگو یا صاحب الزمان،

می نشینی بگو یا صاحب الزمان،

برمی‌خیزی بگو یا صاحب الزمان،

صبح که از خواب بیدار می‌شوی مؤدب بایست، صبحت را با سلام به امام زمانت شروع کن.

بگو آقا جان دستم به دامانت خودت یاری ام کن،

شب که می‌خواهی بخوابی اول دست به سینه بگذار و بگو “السلام علیک یا صاحب الزمان”

بعد بخواب.

شب و روزت را به یاد محبوب سر کن که اگر اینطور شد شیطان دیگر در زندگی تو جایگاهی ندارد، دیگر نمی‌توانی گناه کنی،

دیگر تمام وقت بیمه امام زمانی

و خود امیرالمؤمنین(ع) فرموده است که، در حیرت دوران غیبت فقط کسانی بر دین خود ثابت قدم می مانند که با روح یقین مباشر و با مولا و صاحب خود مأنوس باشند

ثواب یاد امام حسین (ع) هنگام نوشیدن آب چیست؟
امام صادق (ع) در حدیثی به ثواب یاد کردن امام حسین (ع) هنگام نوشیدن آب اشاره می‌کنند.

«عَنْ دَاوُدَ الرَّقِّیِّ قَالَ: کُنْتُ عِنْدَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) إِذَا اسْتَسْقَی‏ الْمَاءَ فَلَمَّا شَرِبَهُ رَأَیْتُهُ قَدِ اسْتَعْبَرَ وَ اغْرَوْرَقَتْ عَیْنَاهُ بِدُمُوعِهِ ثُمَّ قَالَ لِی یَا دَاوُدُ- لَعَنَ اللَّهُ قَاتِلَ الْحُسَیْنِ (ع) وَ مَا مِنْ عَبْدٍ شَرِبَ الْمَاءَ فَذَکَرَ الْحُسَیْنَ (ع) وَ أَهْلَ بَیْتِهِ وَ لَعَنَ قَاتِلَهُ إِلَّا کَتَبَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ مِائَةَ أَلْفِ حَسَنَةٍ وَ حَطَّ عَنْهُ مِائَةَ أَلْفِ سَیِّئَةٍ وَ رَفَعَ لَهُ مِائَةَ أَلْفِ دَرَجَةٍ وَ کَأَنَّمَا أَعْتَقَ مِائَةَ أَلْفِ نَسَمَةٍ وَ حَشَرَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ یَوْمَ الْقِیَامَةِ ثَلِجَ الْفُؤَادِ= داود رقی می‌گوید: در محضر مبارک امام صادق علیه‌السلام بودم، حضرت آب طلبیدند و زمانی که آب را نوشیدند، دیدم حضرت گریان شد و چشمانش غرق اشک شد. سپس به من فرمودند: «ای داوود خدا قاتل حسین علیه السلام را لعنت کند، بنده‌ای نیست که آب نوشیده و حسین علیه‌السلام را یاد نماید و قاتلش را لعنت کند مگر آنکه خداوند متعال صد هزار حسنه برای او منظور می‌کند و صد هزار گناه از او محو کرده و صد هزار درجه مقامش را بالا برده و گویا صد هزار بنده آزاد کرده و روز قیامت حق تعالی او را محشور فرماید در حالی که قلبش شادمان و مسرور باشد». (کامل الزیارات، باب 34، حدیث 1، صفحه 203.)

برگرفته از کتاب مصلح برگزیده

امام حسن مجتبی علیه السلام فرمودند:

«لا یغُشُّ الْعاقِلُ مَنِ اسْتَنْصَحَهُ.»

عاقل و خردمند به كسى كه از او نصیحت و اندرز خواهد، خیانت نكند.

تحف العقول ص 236