آرزوی این روزای ما:

امروز چهار شنبه مورخ 96/8/24 به مناسبت فرا رسیدن رحلت نبی مکرم اسلام حضرت محمد-صلی الله علیه وآله – وشهادت امام حسن مجتبی –علیه السلام- مراسم  روضه خوانی ،سوگواری وسینه زنی بر گزار شد و در پایان مراسم  از عزاداران پذیرایی  مختصری به عمل آمد.

امام علی(ع): «کُن بِالوَحدَةِ آنَسَ مِنکَ بِقُرَناءِ السَّوءِ» با تنهایى دمخورتر باش تا با همنشینان بد! عیون الحکم والمواعظ، ص391

ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﯾﻮﺳﻒ ﻭﻗﺘﯽ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﯾﻮﺳﻒ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭼﺎﻩ ﺑﯿﻔﮕﻨﻨﺪ،
ﯾﻮﺳﻒ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺯﺩ!

ﯾﻬﻮﺩﺍ ﭘﺮﺳﯿﺪﻧﺪ: ﭼﺮﺍ ﻣﯿﺨﻨﺪﯼ؟! ﺍﯾﻨﺠﺎ ﮐﻪ ﺟﺎﯼ ﺧﻨﺪﻩ ﻧﯿﺴﺖ…!

ﯾﻮﺳﻒ ﮔﻔﺖ:
ﺭﻭﺯﯼ ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﺑﻮﺩﻡ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ با ﻣﻦ ﺍﻇﻬﺎﺭ
ﺩﺷﻤﻨﯽ ﮐﻨﺪ، ﺑﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻧﯿﺮﻭﻣﻨﺪﯼ ﺩﺍﺭﻡ…!
ﺍﯾﻨﮏ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻣﺴﻠﻂ ﮐﺮﺩ، ﺗﺎ ﺑﺪﺍﻧﻢ ﮐﻪ

“ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﺑﻨﺪﻩﺍﯼ ﺗﮑﯿﻪ ﮐﺮﺩ…”

{ﺁﯾﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﺶ ﮐﺎﻓﯽ ﻧﯿﺴﺖ؟}

خیلی قشنگه حتماً بخونید.
روزی حضرت داوود از یک آبادی میگذشت. پیرزنی را دید بر سر قبری زجه زنان. نالان و گریان. پرسید: مادر چرا گریه می کنی؟ پیرزن گفت: فرزندم در این سن کم از دنیا رفت. داوود گفت: مگر چند سال عمر کرد؟ پیرزن جواب داد:350 سال!! داوود گفت: مادر ناراحت نباش.

پیرزن گفت: چرا؟ پیامبر فرمود: بعد از ما گروهی بدنیا می آیند که بیش از صد سال عمر نمیکنند. پیرزن حالش دگرگون شد و از داوود پرسید: آنها برای خودشان خانه هم میسازند، آیا وقت خانه درست کردن دارند؟ حضرت داوود فرمود: بله آنها در این فرصت کم با هم در خانه سازی رقابت میکنند. پیرزن تعجب کرد و گفت: اگر جای آنها بودم تمام صد سال را به خوشی و خوشحال کردن دیگران میپرداختم.

?برچرخ فلک مناز که کمر شکن است
?بررنگ لباس مناز که آخر کفن است
?مغرور مشو که زندگی چند روز است
?در زیرزمین شاه و گدا یک رقم است

امروز سه شنبه 96/8/23 نشست صمیمی صبحگاهی در محضر صیحفه سجادیه با حضور استاد به شرح وتوضیح فراز 11و12 از این دعا پرداختند امام سجادعلیه السلام حق والدین برانسان واجب واحسان آنها را دیرینه تر ومنت آنها را بزرگترمعرفی کرده اند ودر فراز دیگر تاکید فرمودند که انسان توان ادای کامل حق والدین را ندارد ونمی تواند واجباتی که بر گردنش قرار گرفته جبران کند ووظیفه خدمت رسانی را تمام وکامل کند .

*استادحسن زاده آملی( حفظه الله تعالی ) دراین باره تامل کنیم :
ای ساربان منزل مکن جز در دیار یار من

تا یک زمان زاری کنم بر ربع و اطلال و دمن

ربع از دلم پرخون کنم خاک دمن گلگون کنم

اطلال را جیحون کنم از آب چشم خویشتن*