روحانی هر جایی نباید برود، هر جایی نباید بنشیند. مثلا کنار خیابان روی جدول ننشیند یا در مکان های عمومی و پر رفت و

آمد، یا جایی که همه روی زمین نشسته اند، بالای صندلی ننشیند و اگر مجبور بود بنشیند در نشستن هم مراعات کند،

مثلاً یک پا را روی پای دیگر نیندازد. و همچنین نباید دست زن و بچه را بگیرد و برود پارک یا شهر بازی یا سینما.

یا برود ساندویچی و یک ساندویچ بگیرد و پشتش هم نوشابه بخورد.

البته این گونه امور حرام نیست ولی بعضی از مردم این اعمال را از ما روحانیون توقع ندارند، لذا ما باید رعایت عرفیات طلبگی را بکنیم.

قرآن یک قصه‌ای دارد كه می‌گوید: خیلی آه نكشید. می‌گوید: قارون وقتی رفت و آمد می‌كرد. مردم او را می‌دیدند و آه

می‌كشیدند. می‌گفتند: كاش من هم مثل قارون پول داشتم. او كیف می‌كند. اما زمانی كه در زمین فرو رفت، گفتند:

چه خوب شد كه ما پول نداشتیم. نعمت‌ها خوب است به شرطی كه به دست آدم عاقل بیفتند.

سالهاست که جنگ پایان یافته ولی هنوز عطش شهادت بر لبهای خشک و ترک خورده ی بشر تازیانه می زند.

آن زمان که دروازه های بهشت باز بود هر کس با حرفه ای خود را به آن باب می رساند و ما نسل سومی ها هم که

دستمان در گیر صفر و یک است بابی را گشودیم تا جرعه ای را تا شهادت بنوشیم.

افتخار ما اینست که سرباز ولایت فقیه هستیم هرچند دستمان خالیست اما دل های مان پر است از عشق به ولایت

۱- از دیدگاه قرآن، سه نوع شخصیت اساسی وجود دارد؛ مؤمن، کافر و منافق؛( آیات ۲ تا ۲۰ سوره بقره )

۲- شخصیت‏های مؤمن، خود دارای سه درجه شخصیتی می‏باشند؛ آنان که به خود ظلم می‏کنند، آنان که میانه رو هستند و آنان

که پیشتازانند؛ ( فاطر/ ۳۲ )

۳- مشخصه بارز شخصیت کافر آن است که دل و اندیشه‏اش را قفل کرده است و راهی برای نفوذ هیچ حرف تازه و اندیشه

متفاوتی نگذاشته است و به همین دلیل، از درک حقایق عاجز است.

۴- خصوصیت ‏بارز شخصیت منافق از دیدگاه قرآن، دوگانگی ریشه‏ای در ظاهر و باطن است؛ به همین دلیل، مبتلا به شک و

تردید و عدم قدرت تصمیم‏گیری و ناتوانی در قضاوت می‏شود؛ ( بقره و ۸ تا ۲۰ منافقون )

امام على علیه السّلام فرمودند: «ألغَیبَةُ قُوتُ كِلابِ النّارِ؛غیبت، خورشت سگان جهنم است.» (غررالحكم 1: 298 ح 1144)

کسانی که دنیا تنها هم و غم آن ها نیست ، و به روزگار پس از دنیا هم فکر می کنند ، و این ها مومنان واقعی هستند،

همان ها که امام علی علیه السلام در وصفشان می فرماید: 

«…گویی دنیا را سپری کرده و به آخرت رسیده اند و در عالم آخرت زندگی می کنند و آنچه از پس دنیاست دیده اند و بر نهان برزخیان آگاهند که چه

مدتی است در آن به سر می برند و قیامت و عده هایش را برای آنان محقق داشته است و آنان برای مردم دنیا پرده از آن برداشته اند گویی می بینند

آن را که مردم نمی بینند و می شنوند آن را که مردم نمی شنوند .» [نهج البلاغه، خطبه۲۲۲] ؛

پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله): بَدانِ امّت من، کسانی هستند که مغز استخوان را می خورند.(بحار الانوار،ج62،ص293)

پیامبرخدا(صلی الله علیه وآله): نرمه سر استخوان های پرندگان را نخورید؛چرا که سِل می آورد.

(کنز العمّال،ج15،ص264،ح40889)

در خرید کردن برای منزل دقت کن که مورد سوء تفاهم از سوی مردم واقع نشوی.

مثلاً یک روحانی حتی المقدور سعی کند که کم تر با همسرش در خیابان راه بیفتد و به خرید برود.

به مغازه هایی که چیزهای گران قیمت می فروشند نرود؛ مثلاً به بنگاه های ماشین فروشی و فروشگاه های تلویزیون و غیر

ذلک. اگر هم نیازی داشت می تواند محارم خود یا افراد مورد اطمینان و با تجربه را بفرستد.

از ما عمل چندانی نخواسته اند ؛ مهم تر از عمل کردن ، عمل نکردن است !
تقوا یعنی عمل گناه را مرتکب نشدن …
همه میپرسند چه کار کنیم ؟
من میگویم : بگویید چه کار نکنیم ؟
و پاسخ این است : گــنــاه نکنید ؛ شاه کلید اصلی رابطه با خدا ” گناه نکردن” است …
آیت الله بهجت