طلبه های مجازی، در شبکه های اجتماعی مخاطبان خاص خود را دارند، هر چند برخی از این طلاب با شگردهای مختلف تلاش می کنند تا شکل مردم باشند و دست به جسارت بیشتری در فضای مجازی می زنند و از شخصیت های محبوب تری برخوردارند.

خیلی از طلاب و روحانیون از فضای شبکه های اجتماعی استفاده کرده و از صفحه مجازی به نحوی برای منبر و وعظ استفاده می کند،‌ حدیث می نویسند و به مناسبت های مختلف آن را با بقیه در میان می گذارند. حتی در کامنت ها به سوالات پاسخ می دهند، بحث شکل می گیرد و این همان هدفی است که اکثر روحانیون به دنبال آن هستند.

به نظر می رسد طلاب فعال در فضای مجازی باید برای جذب جوانان، دست به ابتکارات و خلاقیت هایی بزنند تا علاوه بر مخاطبان خاص، جوانانی هم که کمی از این فضا دور هستند، به این گروه ها بپیوندند.

اما تبلیغ دین در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی به مثابه راه رفتن روی لبه تیغ است، اگر طلابی که در این عرصه فعالیت می کنند، با نحوه تبلیغ مجازی و پاسخ متقن و منطقی به شبهات آشنایی کافی نداشته باشند، چه بسا همین تبلیغ، آسیب های جدی را به دنبال داشته باشد.

*55 سال است که عینک روی چشم های مقام معظم رهبری نشسته است ؛از 13سالگی .
*رهبر در جوانی از جمله به ورزش والیبال علاقه داشتند و قلم به دست زمان خود در مشهد بوده است .
*رهبر شش فرزند دارد ؛ مصطفی ، مجتبی ، مسعود ، میثم ، بشری سادات و هدی سادات ، شش نوه هم 5 شنبه و جمعه خانه پدربزرگ را شلوغ می کند .

*خانه رهبر حدود 100 قدم با حسینیه ای که دیدارهای عمومی در آن برگزار می شود ، فاصله دارد و دفتر کار ایشان نیز با حسینیه کمتر از 60 قدم .

رهبر سه روز در هفته جلسه درس خارج دارد و روزهای دوشنبه نیز معمولاً دیدارهای مردمی و عمومی که از قبل ثبت نام کرده اند و کاری دارند .
*سفرهای مشهد رهبر ، عموماً با پروازهای عادی و در میان مردم انجام می گیرد و اصولاً هم با ترافیک درخواست ها و دیدارهای خصوصی مسافران آن پرواز با رهبر همراه است .
*رهبر تنها برای زوج هایی خطبه عقد می خوانند که مهریه مقرر شده ، 14 عدد سکه باشد و همیشه هم خود را وکیل عروس خانم قرار می دهند.
*سوره « عصر » از جمله سوره هایی است که همواره در نمازهای یومیه قرائت می کنند .
*رهبر ساعتی به اذان صبح مانده از خواب برمی خیزند و بعد از دعا و نیایش و نماز صبح مطالعه می کنند . مطالعات ایشان در چندین بخش دسته بندی می شود ، مطالعات مربوط به تدریس ، مطالعه اخبار و اطلاعات ، مطالعه گزارش های رسیده ، مطالعه تازه های نشر و …
*رهبر برای نگارش پیام های مختلف - مثل پیام به کنگره عظیم حج - چند ساعت مطالعه و تحقیق انجام می دهند ، این اتفاق برای سخنرانی های مهم و دیدارهای ماندگار - مانند دیدار با دانشجویان و نخبگان - نیز تکرار می شود .
*رهبر علاوه بر تسلط به عربی و ترکی - زبان پدری - با اغلب لهجه های ایران عزیزمان نیز آشنایی دارند .
*چای در استکان کمرباریک پذیرایی رهبر از هر مهمانی است ؛ همان که خودشان با یک قند کوچک میل می کند .
* رهبر اهل شعر و غزل سرایی هم هست ؛ آن هم با تلخص « امین » …
لب باز نکردم به خروشی و فغانی
من محرم راز دل طوفانی خویشم
یک چند پشیمان شدم از رندی و مستی
عمریست پشیمان ز پشیمانی خویشم
از شوق شکر خنده لبش جان نسپردم
شرمنده جانان ز گران جانی خویشم
و …
*غیر از کتاب مشهور صلح امام حسن (علیه السلام) ، آینده در قلمرو اسلام و ادعانامه علیه تمدن غرب از تألیفات سید قطب و مسلمانان در نهضت آزادی هندوستان نوشته عبدالمنعم نمری نصری از جمله آثار ترجمه شده به قلم رهبر است .

اللَّهُمَّدَاحِیَ الْکَعْبَةِ ؛ وَ فَالِقَ الْحَبَّةِ وَ صَارِفَ اللَّزْبَةِ ؛ وَ کَاشِفَکُلِّ کُرْبَةٍ
أَسْأَلُکَ فِی هَذَا الْیَوْمِ مِنْ أَیَّامِکَ الَّتِی أَعْظَمْتَحَقَّهَا
وَ أَقْدَمْتَ سَبْقَهَا؛ وَ جَعَلْتَهَا عِنْدَ الْمُؤْمِنِینَ وَدِیعَةً
وَ إِلَیْکَ ذَرِیعَةً ؛ وَ بِرَحْمَتِکَ الْوَسِیعَةِ
أَنْ تُصَلِّیَ عَلَیمُحَمَّدٍ عَبْدِکَ الْمُنْتَجَبِ
فِی الْمِیثَاقِ الْقَرِیبِ یَوْمَ التَّلاقِ
فَاتِقِ کُلِّ رَتْقٍ وَ دَاعٍ إِلَی کُلِّ حَقٍّ
وَ عَلَی أَهْلِ بَیْتِهِالْأَطْهَارِ الْهُدَاةِ الْمَنَارِ
دَعَائِمِ الْجَبَّارِ وَ وُلاةِ الْجَنَّةِ وَالنَّارِ
وَ أَعْطِنَا فِی یَوْمِنَا هَذَا مِنْ عَطَائِکَ الْمَخْزُونِ غ
َیْرَمَقْطُوعٍ وَ لا مَمْنُوعٍ
تَجْمَعُ لَنَا بِهِ التَّوْبَةَ وَ حُسْنَالْأَوْبَةِ
یَا خَیْرَ مَدْعُوٍّ وَ أَکْرَمَ مَرْجُوٍّ
یَا کَفِیُّ یَا وَفِیُّ ؛ یَا مَنْ لُطْفُهُ خَفِیٌّ
الْطُفْ لِی بِلُطْفِکَ وَ أَسْعِدْنِی بِعَفْوِکَ
وَأَیِّدْنِی بِنَصْرِکَ وَ لا تُنْسِنِی کَرِیمَ ذِکْرِکَ بِوُلاةِ أَمْرِکَ
وَحَفَظَةِ سِرِّکَ وَ احْفَظْنِی مِنْ شَوَائِبِ الدَّهْرِ
إِلَی یَوْمِ الْحَشْرِوَ النَّشْرِ
وَ أَشْهِدْنِی أَوْلِیَاءَکَ عِنْدَ خُرُوجِ نَفْسِی
وَ حُلُولِرَمْسِی وَ انْقِطَاعِ عَمَلِی وَ انْقِضَاءِ أَجَلِی
اللَّهُمَّ وَ اذْکُرْنِیعَلَی طُولِ الْبِلَی إِذَا حَلَلْتُ بَیْنَ أَطْبَاقِ الثَّرَی
وَ نَسِیَنِیَالنَّاسُونَ مِنَ الْوَرَی وَ أَحْلِلْنِی دَارَ الْمُقَامَةِ
وَ بَوِّئْنِیمَنْزِلَ الْکَرَامَةِ وَ اجْعَلْنِی مِنْ مُرَافِقِی أَوْلِیَائِکَ
وَ أَهْلِاجْتِبَائِکَ وَ اصْطِفَائِکَ وَ بَارِکْ لِی فِی لِقَائِکَ
وَ ارْزُقْنِی حُسْنَالْعَمَلِ قَبْلَ حُلُولِ الْأَجَلِ بَرِیئا مِنَ الزَّلَلِ وَ سُوءِ الْخَطَلِ
اللَّهُمَّ وَ أَوْرِدْنِی حَوْضَ نَبِیِّکَ مُحَمَّدٍ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ
وَ اسْقِنِی مِنْهُ مَشْرَبا رَوِیّا سَائِغا هَنِیئا
لا أَظْمَأُ بَعْدَهُوَ لا أُحَلَّأُ وِرْدَهُ وَ لا عَنْهُ أُذَادُ
وَ اجْعَلْهُ لِی خَیْرَ زَادٍ وَأَوْفَی مِیعَادٍ یَوْمَ یَقُومُ الْأَشْهَادُ
اللَّهُمَّ وَ الْعَنْ جَبَابِرَةَالْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ
وَ بِحُقُوقِ َوْلِیَائِکَالْمُسْتَأْثِرِینَ
اللَّهُمَّ وَ اقْصِمْ دَعَائِمَهُمْ وَ أَهْلِکْ أَشْیَاعَهُمْوَ عَامِلَهُمْ
وَ عَجِّلْ مَهَالِکَهُمْ وَ اسْلُبْهُمْ مَمَالِکَهُمْ
وَ ضَیِّقْعَلَیْهِمْ مَسَالِکَهُمْ وَ الْعَنْ مُسَاهِمَهُمْ وَ مُشَارِکَهُمْ
اللَّهُمَّ وَعَجِّلْ فَرَجَ أَوْلِیَائِکَ وَ ارْدُدْ عَلَیْهِمْ مَظَالِمَهُمْ وَ أَظْهِرْبِالْحَقِّ قَائِمَهُمْ
وَ اجْعَلْهُ لِدِینِکَ مُنْتَصِرا وَ بِأَمْرِکَ فِیأَعْدَائِکَ مُؤْتَمِرا
اللَّهُمَّ احْفُفْهُ بِمَلائِکَةِ النَّصْرِ وَ بِمَاأَلْقَیْتَ إِلَیْهِ مِنَ الْأَمْرِ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ
مُنْتَقِما لَکَ حَتَّیتَرْضَی وَ یَعُودَ دِینُکَ بِهِ
وَ عَلَی یَدَیْهِ جَدِیدا غَضّا وَ یَمْحَضَالْحَقَّ مَحْضا
وَ یَرْفِضَ الْبَاطِلَ رَفْضا
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَیْهِ وَ عَلَیجَمِیعِ آبَائِهِ
وَ اجْعَلْنَا مِنْ صَحْبِهِ وَ أُسْرَتِهِ
وَ ابْعَثْنَا فِیکَرَّتِهِ حَتَّی نَکُونَ فِی زَمَانِهِ مِنْ أَعْوَانِهِ
اللَّهُمَّ أَدْرِکْبِنَا قِیَامَهُ وَ أَشْهِدْنَا أَیَّامَهُ
وَ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَارْدُدْ إِلَیْنَا سَلامَهُ
وَ السَّلامُ عَلَیْهِ وَ رَحْمَةُاللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ

آیا هر مسلمانى، مؤمن است یا آنكه میان اسلام و ایمان تفاوت است؟
در قرآن، یكجا مى‏خوانیم كه مردم وارد دین مى‏شوند: «یدخلون فى دین اللّه افواجا»( سوره نصر، آیه 2) و در جاى دیگر به كسانى كه شعار دیندارى مى‏دادند گفته مى‏شود: هنوز ایمان وارد دلهاى شما نشده است: «ولمّا یدخل الایمان فى قلوبكم»(سوره حجرات، آیه 14) یعنى دین باید وارد مردم شود.
آرى، دیندارى مراحلى دارد: مرحله گرم شدن، مرحله داغ شدن و مرحله پخته شدن. هر گرم و داغى، سرد مى‏شود ولى هیچ پخته‏اى خام نمى‏شود.
ورود مردم در دین آسان است؛ هركس بگوید: «أشهد ان لا اله الاّ اللّه و أشهد انّ محمّداً رسول اللّه»، مسلمان است. این مرحله گرم شدن است. امّا بالاتر از گرم شدن، داغ شدن است. اصحاب پیامبر با احساس و هیجان داغى به جبهه‏ها مى‏رفتند و حاضر بودند در كنار پیامبر جان فشانى كنند. ولى قرآن به آنها مى‏گوید اگر دین دارید، خمس غنائم جنگى را بدهید: «واعلموا انّما غَنمتُم من شى‏ءٍ فانّ لِلّه خُمُسَه و للرّسول… انْ كنتم آمنتم باللّه»(سوره انفال، آیه 41.)
آرى، كسانى كه شهادتین مى‏گویند و حتى در جبهه‏ها كنار پیامبر مى‏جنگند، ممكن است در مسایل مالى آسیب‏پذیر باشند كه قرآن مى‏فرماید: در كنار شهادتین و جبهه و نماز، حق خدا و رسول و فقرا را نیز بپردازید. در این مرحله است كه ایمان وارد قلب مى‏شود. قرآن فقط به گروه خاصّى مى‏فرماید: «اولئك هُم المؤمنونَ حقّاً»(سوره انفال، آیه 4.) مؤمنون واقعى گروه خاصّى هستند، ولى نسبت به گروهى كه منافقانه اظهار ایمان دارند، مى‏فرماید: اینها مؤمن واقعى نیستند: «و مِن النّاس مَن یقول آمنّا بِاللّه و بالیوم الآخر و ما هم بمؤمنین»(سوره بقره، آیه 8 )

روز بیست و پنجم روز دحو الارض است و یکی از چهار روزی است که در تمام سال به فضیلت روزه ممتاز است و در روایتی روزه اش مثل روزه هفتاد سال است و در روایت دیگر کفاره هفتاد سال آمده است و هر که این روز را روزه بدارد و شبش را به عبادت به سرآورد از برای او عبادت صد سال نوشته شود و از برای روزه دار این روز هر چه در میان آسمان و زمین است ، استغفار کنند و این روزی است که رحمت خدا در آن منتشر گردیده است .
درواقع دحوالارض روز شروع حیات بخشی خداوند به جهان خاکی است كه توجه به آن در روایاتو تعیین اعمال خاص همچون روزه ، عبادت ، دعا و غسل واهتمام به آن از سوی معصومین (علیه السلام ) نشانگر عنایت حضرت حق به این روز با برکت است
تعبیر به اینکه “در روز دحوالارض رحمت خدا منتشر گردیده و از براى عبادت و اجتماع به ذكر خدا در این روز، اجربسیار است” و امثال آن ، مومنین را بر انجام مستحبات مخصوص این روز ترغیب می نماید . درباره روزه این روز آمده است :

روزه این روز همانند روزه هفتاد سال است .
روزه این روز کفاره گناهان هفتاد سال است .

برای روزهدار این روز هرکه و هرچه در میان آسمان و زمین است استغفار می کند و …
از دیگراعمال این روز شریف دو رکعت نماز است که در آن حمد و پنج مرتبه سوره “والشمس” خوانده می شود و بعد از سلام نماز بخواند :لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلا بِاللَّهِ الْعَلِیِّالْعَظِیمِ

پس دعاکند و بخواند :
یَا مُقِیلَ الْعَثَرَاتِ أَقِلْنِی عَثْرَتِی یَامُجِیبَ الدَّعَوَاتِ أَجِبْ دَعْوَتِی یَا سَامِعَ الْأَصْوَاتِ اسْمَعْ صَوْتِیوَ ارْحَمْنِی وَ تَجَاوَزْ عَنْ سَیِّئَاتِی وَ مَا عِنْدِی یَا ذَا الْجَلالِ وَالْإِکْرَامِ .

و همچنین دعای “اللهم داحی الکعبه …” از دعاهای مخصوص این روز است .
میرداماد ( رحمه الله علیه ) در رساله ی اربعه ایام خود افضل اعمال مستحب را در این روز زیارت حضرت رضا علیه السلام بیان می دارد

از امیرالمومنین (علیه السلام ) روایت شده است که فرمودند :

« اولین رحمتی که از آسمان به زمین نازل شد در بیست وپنج ذی القعده بود . کسی که در این روز روزه بگیرد وشبش را به عبادت بایستد ،عبادت صد سال را که روزش را روزه و شبش را عبادت کرده است خواهد داشت.»

در این روز یک میلیون رحمت نازل می شود که نودونه هزار تای آن برای روزه داران این روز و عبادت کنندگان این شب خواهد بود.

هر گروهی که در این روز برای ذکر پروردگار خویش گرد هم آیند ، پراکنده نمی شوند مگر این که خواسته آنان داده می شود .

برای اهل مراقبت و سیر وسلوک ، طاعت وعبادت در این شب اهمیت ویژه ای دارد زیرا نسبت به دیگر ایام مشهور مورد توجه عامه مردم نیست و آنها کمتر در این ایام به طاعت خدا مشغول می گردند ، لذا دحوالارض می تواند از ایام ممتاز سال باشد زیرا توجه در زمان غفلت عموم از مراقبات مهم باعث سرعت اجابت است واعمال نزد حضرت حق بزرگتر وبه قبول نزدیکتر واجر بیشتری دارد.

باشد تا روزی که ملک الموت جانمان را به تسخیر خود می گیرد این اعمال و ترویج آن چراغی ویا آسایشی برای قیامت ومنزل ابدی ما باشد ،
آن روزی که ما به پیشگاه خدا ناله می زنیم و از ذات مقدس ربوبی طلب مهلت به اندازه لحظه ای می کنیم که ندا می رسد هرگز و ما می مانیم واعمال از پیش فرستاده شده

شب و روز “دحوالارض” هم از نظر علمي كاربردي جاي بحث و تبادل نظر دارد و هم از نظر شرافت مكاني و زماني داراي اهميت است.

آنچه پيرامون فضايل این روز گفته شده، همه كلام معصوم است و امتياز و شرافت و عظمت آن نسبت به ساير ايام، به جز معدودي مانند ليالي قدر، غدير و قربان حکایت دارد.

وقتي معصوم بزرگوار مي فرمايد روزه روز “دحوالارض” برابر با هفتاد سال عبادت است و نماز در این روز در فضيلت و عظمت هم سنگ صد سال عبادت است اين يعني امتياز .

بيست وپنجم ذي‌القعده ممتاز شد چرا كه خداوند اين روز را مفتخر كرد تا گستره خود را براي بشريت مهيا كند و آغوش خود بگشايد تا اشرف مخلوقات عالم را دربرگيرد.

روز دحوالارض روزي است كه اين مدال افتخار نصيب زمين شد تا بستري باشد براي پاكان و صالحان عالم، براي شهدا و و مجاهداني كه براي وحدانيت و عبوديت جان خود را نثار و ايثار مي‌كنند.

“دحوالارض” برهمه عابدان و قدر شناسان ودیعه الهی ميمون و مبارك باد.

چگونه مى‏توان گفت: بر عذاب دوزخ صبر مى‏كنم، ولى بر فراق خداوند توان صبر ندارم؟
مادر براى دیدار فرزندش كه در منطقه‏اى دور مشغول تحصیل یا خدمت است، مشكلات سفر را تحمل و سرما و گرما را بر خود هموار مى‏كند، امّا اگر وقتى به مقصد رسید به او بگویند فرزندت از اینجا به جاى دیگر منتقل شده است، مى‏گوید: بر سرما و گرما و مشكلات سفر صبر مى‏كنم، امّا چگونه فراق فرزندم را تحمل كنم.
حضرت على علیه السلام در دعاى كمیل مى‏گوید: «صَبَرتُ على عذابك فكیف أصبر على فراقك» خدایا! بر عذاب تو صبر مى‏كنم، ولى چگونه بر فراق تو صبر كنم؟