عید مولا مبارک

و چه افتخاری بالاتر از ولایت شما که اگر تک تک ثانیه های عمرم را به شکرگذاری این نعمت بگذرانم باز هم از عهده شکرش بر نخواهم آمد.

مولا جان

چه خوب که دنیایم به نامتان گره خورده و چه امیدوارم به همنشینی با شما در آخرت

در لطف و کرم شما همین بس که بی لیاقتی چون مرا به طمع واداشته که آرزوی همنشینی با شما را بکنم.

مولای من

سروریتان بر ما مبارک

بر پیکر عالم وجود جان آمد
صد شکر که امتحان به پایان آمد

از لطف خداوند خلیل الرحمن
یک عید بزرگ به نام قربان آمد

ای سلام آورده جبریل از خداوندت، سلام
وی محمّد برده نامت را به لب با احترام
همسر و همسنگر و همگام با خیرالانام
سایه‌ات تا صبح محشر بر سر دین مستدام

حضرت خدیجه (س) همسر پیامبر (ص)، اولین بانویی است که به پیام آسمانی اش پاسخ مثبت داد و در کنار رسول خدا صلی الله علیه و آله با همه توانی که داشت در مقابل مشرکان ایستاد و مقاومت کرد. ثروت سرشار خود را برای پیشرفت اسلام در طبق اخلاص گذاشت. وی در سال دهم بعثت و اندکی پس از وفات حضرت ابوطالب (ع) درگذشت.

حضرت خدیجه(س) از قبیلة قریش بود. پدرش «خُوَیلد» و مادرش «فاطمه بنت زائده» بود که هر دو از ریشه دارترین و اصیل ترین خاندان های عرب در حجاز به شمار می رفتند. خویلد بن اسد بن عبد العزی بن - قصی بن کلاب، از تیره ای معروف و از محترمان قریش است. خویلد در دوره جاهلیت مهتر طائفه خود بود. در جنگ فجار دوم، در روزی که بنام شمطه معروف است، و در آن روز قریش آماده جنگ با کنانه شد، ریاست طائفه اسد را داشت. نوشته اند هنگامی که تبع می خواست حجر الاسود را به یمن ببرد، خویلد با او به نزاع برخاست. این ایستادگی نشان دهنده موقعیت ممتاز او در آن عصر است. 

حضرت خدیجه (س) سه سال قبل از هجرت بیمار شد. چون بیماری خدیجه شدت یافت، عرض کرد: یا رسول الله! چند وصیت دارم: من در حق تو کوتاهی کردم، مرا عفو کن. پیامبر (ص) فرمود: هرگز از تو تقصیری ندیدم و نهایت تلاش خود را به کار بردی. در خانه ام بسیار خسته شدی و اموالت را درراه خدا مصرف کردی.

عرض کرد: یا رسول الله! وصیت دوم من این است که مواظب این دختر باشید؛ و به فاطمه زهرا (س) اشاره کرد. چون او بعد ازمن یتیم و غریب خواهد شد. پس مبادا کسی از زنان قریش به اوآزار برساند. مبادا کسی به صورتش سیلی بزند. مبادا کسی بر اوفریاد بکشد. مبادا کسی با او برخورد غیر ملایم و زننده ای داشته باشد. اما وصیت سوم را شرم می کنم برایت بگویم. آن را به فاطمه عرض می کنم تا او برایت بازگو کند. سپس فاطمه را فراخواند و به وی فرمود: نور چشمم! به پدرت رسول الله بگو: مادرم می گوید: من از قبر در هراسم؛ از تو می خواهم مرا درلباسی که هنگام نزول وحی به تن داشتی، کفن کنی.

پس فاطمه زهرا (س) از اتاق بیرون آمد و مطلب را به پیامبر (ص) عرض کرد. پیامبر اکرم (ص) آن پیراهن را برای خدیجه فرستاد و او بسیار خوشحال شد. هنگام وفات حضرت خدیجه، پیامبراکرم (ص) غسل و کفن وی را به عهده گرفت. ناگهان جبرئیل درحالی که کفن از بهشت همراه داشت، نازل شد و عرض کرد: یا رسول الله، خداوند به تو سلام می رساند و می فرماید: ایشان اموالش را در راه ما صرف کرد و ما سزاوارتریم که کفنش را به عهده بگیریم. حضرت خدیجه (س) در سن 65 سالگی در ماه رمضان سال دهم بعثت در خارج از شعب ابوطالب جان به جان آفرین تسلیم کرد. پیغمبر خدا (ص) شخصا خدیجه را غسل داد، حنوط کرد و با همان پارچه  ای که جبرئیل  از طرف خداوند عزوجل برای خدیجه آورده بود، کفن کرد. رسول  خدا (ص) شخصا درون قبر رفت، سپس خدیجه را در خاک نهاد و آنگاه سنگ لحد را در جای خویش استوار ساخت. او بر خدیجه اشک می ریخت، دعا می کرد و برایش آمرزش می طلبید. آرامگاه خدیجه درگورستان مکه در «حجون » واقع است.

پیامبراکرم صلی الله علیه واله میفرمایند:برشما باد میوه در هنگام روی کردنش(در فصلش) چرا که در این هنگام مایه سلامت تن و از میان رفتن اندوه است؛نیز آن را در هنگام پشت کردنش(غیرفصلش) واگذارید که در این هنگام دردی برای تن است.

طبق فرمایش امام صادق علیه اسلام در کتاب توحید مفضل زمان رسیدن میوه هابا زمان احتیاج بدن هماهنگ بوده و خوردن میوه های غیر فصلی مضر میباشد.(مشاهده شده در کتاب طب سنتی اسلامی/مهدی برزو/صفحه103)

حال کمی اندیشه کنیم چرا باید هندوانه را که فصل استفاده از آن تابستان ودر گرما است بر سر سفره یلدا ودر زمستان قرار دهیم؟

آیا این کار برای بدن مضر نمی باشد؟

چرا که ممکن است بیماری ای ایجاد کند که ما را تا آخر زمستان درگیر کرده عمر ومال را هدر دهد؛بهتر نیست انار را جایگزین کرده و از آن لذت ببریم؟